Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

Utanç

Merhaba <3<3<3<3

 Bu bölümler güzel değil mi? Yine de kendinizi hazırlayın derim <3 

Umarım beğenirsiniz, sizi seviyorum, iyi okumalar <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

"Heyecanlı mısın Minseok?" dedim yanımda yerinde duramayan bedene.

Bugün Goguryeo'ya gidecektik. Sadece abim Silla'da kalacaktı. Devlet işleri ve bakanlar ertelemeye gelmezdi.

İlk başta Luhan'ın gitmesini istememişti abim fakat Luhan çok ısrar etmişti. Sonuçta Minseok onun arkadaşıydı, aralarına statü girmesine izin veremezdi.

Tabi ki ikizler de gelecekti. Daha çok küçükken annelerinden uzak kalmak iyi olmazdı.

Tüm bunlar beraberinde yüksek güvenlik önlemi gerektirmişti. Bu hafta içinde Goguryeo'dan bir grup asker gelmişti. Kendi askerlerimizle birlikte bize onlar da eşlik edecekti. Chanyeol bu konuda çok katı olmuştu. Daha önce başımıza gelenler yüzünden geriliyordu insan.

Minseok taht salonunda abimle selamlaştıktan sonra yanımıza gelmişti. Onun üzerinde büyük emeği vardı abimin. Vedalaşma sırası bana gelince sıkıca sarıldım abime.

"Dikkatli olun lütfen Baekhyun." Dedi abim.

Kafamı sallayarak onu onayladım.

"Kral Chanyeol'a çok güveniyorum fakat sen de tedbiri elden bırakma."

Benden sonra kız kardeşimle vedalaştı ve en son da Luhan ile. Birbirlerine sıkıca sarıldılar. Abim ikizlerin de alnına birer öpücük kondurdu.

"Lütfen dikkatli olun tamam mı?"

"Merak etme bizi. Her şey çok güzel olacak, sen de kendine dikkat et mutlaka."

Abim onu da öptükten sonra yavaşça yerleşmeye başladık. Kraliçe ve Sohee arabalarına bindiler. İkizler ile bakıcıları da ayrı bir arabaya. Biz de atlarımızın üzerine yerleştik ve büyük bir uğurlama ile sarayın büyük kapılarından dışarı çıktık.

Minseok nihayet hak ettiği mutluluğa ulaşacaktı.

Chanyeol en önde, arkasında Luhan ve ben, bizim arkamızda da Minseok, Komutan Jongdae ve Joohyuk geliyordu. Minseok'un çeyizini bizzat ben ve Luhan hazırlamıştık. Hiçbir masraftan kaçınmadan oldukça zengin bir çeyizdi.

En arkada da arabalarla birlikte çeyiz geliyordu.

Şehirden uzaklaşmaya başladıkça manzara da güzelleşiyordu sanki. Luhan atını biraz daha benimkine yaklaştırdı.

"Sence nasıl geçecek?" dedi gülümseyerek.

"Mükemmel olacağına inanıyorum. Baksana, onlar çok mutlu."