İki ayrı krallık, iki ayrı prens... Kader ikisini birleştirmek için elinden geleni yaparken ikisi birbirinden uzaklaşmak için elinden geleni yaparsa ne olur?
Yeni bir chanbaek. Umarım severek ve beğenerek okursunuz.
Umarım çok bekletmedim <3<3 Sanırım bir çoğumzuun beklediği bölüm veya bölümler geldi <3<3<3<3 Sonraki bölümü tahmin etmek zor değil :D
Sizi seviyorum, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3<3<3<3<3<3
"Bence çok güzel olacaktır." Dedim yanımda bana eşlik eden Joohyuk'a.
Bugün düğün günüydü ve çok heyecanlıydım. Minseok evleniyordu, umarım hep mutlu olurlardı.
Çocuklu ve bekar bir erkeğin evlenmesi bazıları tarafından hoş karşılanmamıştı burada. Özellikle Komutan Jongdae'nin ölen eşinin ailesi tarafından. Kesin bir dille bunu reddetmişlerdi.
Zaten onların olması çok da önemli değildi. Ben sadece Minseok'un kırıldığını düşünmüştüm.
Çoktan hazırlandığım için Minseok'a yardım etmeye gidiyordum. Mor bir hanbok giyinmiştim ve saçımı çok sıkı toplamamıştım. Chanyeol dağınık halinin daha hoş durduğundan bahsetmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık bu itirafları hiçbir şekilde çekinmeden yapabiliyordum.
Hızlı yürüdüğümüz için çok geçmeden Minseok'un konağına gelmiştik. Bizi gören görevliler hemen kapıları açmıştı. Seri adımlarla Minseok'un odasına girdim. Kafasını kaldırır kaldırmaz beni gördü ve kocaman gülümsedi.
Etrafındaki birçok kişi yüzünden rahatsız görünse de o çok güzel olmuştu.
"Majesteleri." Dedi ve kıyafetinin el verdiğince eğildi.
"Yardımcı olmaya gelmiştim." Dedim neşeyle.
"Sizin yanımda olduğunuzu bilmek çok güzel."
Şenlikler hava karardığında başlayacaktı ama düğün biraz sonra başlayacaktı. Bir koltuğa oturup terzilerin işlerini bitirmelerini bekledim.
Nihayet herkes işini bitirince ve odadan çıkınca baş başa kalmıştık. Gülümseyerek ayağa kalktım ve yanına yaklaştım. İki yanda duran ellerini kavradım.
"Mutlu musun Minseok?"
"Kelimelerle anlatamayacak kadar hem de majesteleri."
Gözlerindeki parıltı bile aslında bir cevaptı. O çok şanslıydı, aşkını taçlandırıyordu.
