Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

İlk Hediye

Merhaba <3<3<3<3<3 Hikaye nasıl gidiyor sizce? 

Bu bir geçiş bölümü olacak ama bundan sonra işler biraz karışabilir. Beklediğiniz sahneleri tahmin ediyorum ancak inanın bana çok yakın <3<3 

Sizi seviyorum, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3<3<3

Ertesi sabah çok da keyifli uyanamamıştım çünkü gece uyumakta zorluk çekmiştim. Chanyeol da babam gibi birisi olacaktı. Sevmeyen ve var olanı da paylaşamayan bir insan olacaktı.

Tüm bu düşünceler aylar öncesinde aklımın ucundan dahi geçmezken şimdi bu düşünceler yüzünden uykum kaçıyordu.

Kendi içimde ciddi bir savaş veriyordum.

"Baekhyun iyi olduğuna emin misin? Göz altların çok kötü görünüyor." dedi Luhan.

Biraz sohbet etmek için davet etmişti beni bahçeye. Onu yalnız bırakmak istemediğim için gitmiştim.

"İyiyim."

"Seni tanıyorum Baekhyun. Konuşmak istediğin bir şey olursa hep buradayım, biliyorsun." dedi elimi sıkarak.

Gülümseyerek kafamı salladım. Hala dumanı tüten çayımdan bir yudum daha aldım. Bugün sabah yağmur yağdığı için daha hala ağaçlardan damlıyordu yağmur damlaları.

Derin bir nefes vererek etrafıma bakındım.

"Kraliçe Heekyung!"

Tanıdık ismi Luhan'ın ağzından duyar duymaz merakla arkama döndüm. Sadece tek bir beden beklerken gördüğüm ikinci bedenle istemeyerek de olsa ayağa kalkıp onları selamlamıştım. Luhan hamile olduğu için sadece kafasıyla selamlamıştı onları.

Kraliçe büyük gülümsemesiyle Luhan'ın yanındaki koltuğa oturdu. Mecburen Chanyeol da benim yanımdakine oturmuştu.

"Majesteleri Luhan, nasılsınız? Hamilelik zordur fakat size çok yakışmış."

"Teşekkür ederim Kraliçem. Burada bizi çok güzel ağırladınız iyi olmamak mümkün mü?"

Kraliçe gülüşünü büyütmüş ve bana çevirmişti bakışlarını.

"Siz de umarım iyisinizdir Prens Baekhyun."

"Elbette kraliçem, sayenizde."

Kısa selamlaşmamızın ardından Luhan ve kraliçe sohbete başlamıştı. Kafamı kaldırmıyordum bile çünkü Chanyeol ile göz göze gelmek istemiyordum.

"Prens Baekhyun, siz de eşlik etmek ister misiniz bize?"

Daldığım için anlamadığımdan dolayı meraklı bakışlarımı kraliçeye çıkardım.

"Affedersiniz, dalmışım."

"Yürümeye ne dersiniz? Sarayın bahçesi çok güzel oluyor bu zamanlarda."

Kararsızlıkla Luhan'a baktım. Kafasını sallamıştı mutlulukla. Hamilelik dönemi ona fazladan neşe katmıştı.

"Elbette." Diyebildim sonunda.