Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

İkinci Şans

Merhaba <3<3<3 70. bölümü kitabın!!!!! hepinize destekeriniz için çok teşekkür ederim <3

Söz verdiğim gibi yeni bölümü attım. Ve bir de ilk başladığım chanbaek hikayeme final yapıp ikinci sezona başlayacağım ama önce tarihi konulu bu hikayeyei bitireyim dedim. olaylara daha iyi odaklanmak istiyorum çünkü. 

Sizi seviyorum, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3<3<<3<3

Ne ara kendime gelmiştim ne ara görevlilere haber vermiştim bilmiyordum. Tek bildiğim şu an çok korktuğumdu.

Odaya girdikten sonra kendime gelmeye çalışıp Baekhyun'u hemen yatağımıza yatırmıştım. Çok geçmeden Minseok gelmiş ve hekimi çağırmaya gitmişti. Hekim gelirken annem de gelmişti.

Şimdi ise kapının önünde bir sağa bir sola gidip duruyordum. Hekimin işini bitirmesini beklerken dokuz doğuracaktım burada.

"Oğlum sakin ol lütfen. Baekhyun çok sağlıklıydı, kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum." Dedi annem.

Herhalde şu an etrafımızda bu kadar görevli olmasa annemin kucağına yatıp içli içli ağlardım. Ama bir kral güçlü olmasa bile güçlü görünmek zorundaydı.

"Neden hala bitmedi? Neyi kontrol ediyor!"

Kapını önünde gelip durdum.

"Minseok girip baksana." Dedim telaşla.

Minseok tam kapıyı açmaya yeltenmişti ki hekimin yardımcısı kapıyı açmıştı gülümseyerek. Ne diye sırıtıyordu bu adam?

Eliyle içeri girmemizi işaret etti ve hiç beklemeden içeri girdim. Hekim yatağın başında durmuş gülümsüyordu. Hepsi beni delirtmek mi istiyordu!

"Biri hemen söylesin, eşimin neyi var? Ne diye gülümsüyorsunuz?"

Sinirle kurduğum cümlelerden sonra annem beni uyarmak istercesine omzumu sıktı.

"Kral'ım endişelenecek hiçbir şey yok." Dedi hekim.

"Eşim neden bayılmış o halde?"

"Majesteleri hamile olduğu için zayıf düşmüşler. Uyanınca biraz dinlenirse kendine gelir. Takviye olara-..."

Sonrasında ne dediğini dinlememiştim. Baekhyun hamileydi. Benim güzeller güzeli eşim hamileydi. Meleğimizin kaybından sonra bu bir hediyeydi bize.

Mutluluktan gözlerim dolmuştu.

"... düzenli önerdiğim bitkisel ilaçları da kullanırsa hiç zorluk çekmez."

"Tebrik ederiz Majesteleri!"

Odadaki herkes beni kutlarken sevinçle anneme döndüm. O da dolu gözlerle bana bakıyordu.

"Tebrik ederim oğlum, beni genç yaşta büyükanne yaptınız." Dedi kıkırdayarak.