Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

Fedakarlık

Merhaba <3<3<3<3 

Arkadaşlar hikayemi beğendiğinizi umuyorum, çünkü yorumlarınızı okumak çok güzel benim içim. Ama aklımda önceden belirdiğim bir senaryo var. Azıcık zorluklar aşılmalı mutlu olmak için bence. Bu bölümler için lütfen bana kızmayın :( 

Sizi seviyorum, Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3<3<3<3

"Baekhyun koşma düşeceksin!"

Genç kral ayakkabılarını çıkarıp sarayın bahçesinde olabildiğince hızlı ilerleyen eşine bağırdı. Ama eşinin onu pek de umursadığı yoktu. Aklındaki tek şey toprakta yürümekti.

"Baekhyun! Kime diyorum ben!"

Kral ne kadar uyarsa da eşi onu dinlememiş ve koşmaya devam etmişti. Normalde olsa her seferinde kral da ona eşlik ederdi bahçedeki hareketli gezilerinde ama şu zamanlar bu çok tehlikeliydi. Çünkü kralın biricik ve güzeller güzeli eşi hamileydi. Hem de doğum iki hafta kalmıştı!

Bu haldeyken koşmaması gerekirken eşinin umurunda değildi bu. İlk çocuklarına hamileydi eşi ve bu yüzden ikisini de çok büyük bir heyecan kaplamıştı.

"Baekhyun!"

Eşi en sonunda bu kadar uyarıya dayanamamış ve durmuştu. Şişirdiği yanakları ve çatık kaşlarıyla arkasından koşan iki düzine görevliye ve sevgili eşine döndü.

"Zaten yeterince yavaşız Chanyeol! Sürünelim mi bir de!" dedi sinirle.

Artık sürekli yanlarında olan görevlileri onların bu durumlarına alıştığı için kimse ayıplamıyordu. Çünkü bu ikilinin asla anlaşamayacağı küçüklüklerinden belliydi. Gerçi anlaşabildikleri tek bir yer vardı sanırım, yatak odaları.

Kral seri adımlarla onu bekleyen eşinin yanına geldi. Bir eli belini kavradı ve diğeri de oldukça büyük karnını.

"Doğuma çok az kaldı güzelim, kendini bu kadar yormamalısın." Dedi şefkatle.

Zira bu aralar ne dese alınıyordu güzel eşi. Hatta bir keresinde Baekhyun'un onun için boyadığı seramiği sırf kutusundan çıkarmadığı için günlerce eşi ona surat asmıştı ve konu küçüklerinde birbirlerine yaptıkları mürekkep şakalarına kadar gitmişti. Eşi onu sevmediğini söylemişti.

"Hm, hm haklısın." Dedi eşi yüzünü yumuşatarak.

Onu yumuşatmanın tek yolunun minik bebekleri olduğunu da öğrenmişti genç kral. Resmen gençliğinde çalıştığı devlet dersleri gibi eşinin her bir hareketini çözmeye çalışmıştı bu dokuz ayda. Eh, kısmen başarılı da olabilmişti.

Diğer çocuklarında bu tecrübesi daha değerli olacaktı çünkü kralın çok büyük bir aile kurma hayali vardı.

Kendisi gibi aşkla büyüyen ve eşi gibi pek çok kardeşli bir aileleri olacaktı. İkisi de ailelerinin iyi yanlarını almışlar ve kötü yanlarını kapatmışlardı.