Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

Asker Mi Kral Mı?

Merhaba! <3<3<3

Aslında dün gece atacaktım ama yetiştiremedim. Sabah da dersim olduğu için yatmak zorunda kaldım.

Medyadaki videoyu izledikten sonra daha da mutlu oldum <3

Sizi seviyorum, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3

(1 Hafta Sonra)

Goguryeo'da varla yok arasında bir hafta daha geçirmiştim. Chanyeol devlet işleri yüzünden yüzünü hiç göstermemişti. Kral olmak ve bunun getirdiği sorumlulukları üstlenmek gerçekten zor olmalıydı. Hele ki burada bulunan aç gözlü bir sürü bakana rağmen.

Kraliçenin anlattıklarından dolayı bilgi sahibi olmuştum. Gerçekten Chanyeol'un çok düşmanı vardı. Tüm bunlarla küçük yaşlardan beri savaşıyordu.

Bugün ise abimlerin geleceği gündü. Bütün saray üst düzey halkı karşılama için sarayın merdivenlerinde bekliyordu, ben de dahil.

Nihayet büyük kapılar gürültü ile açıldığında abimi ve yanında daha da büyüyen karnı ile Luhan'ı seçebilmiştim.

Abim merdivenleri çıkmaya başlamıştı. Luhan hamile olduğu için koltukta oturmuş dört görevli onu yukarı çıkarıyordu.

Çok da uzun olmayan bir bekleyişin ardından Abim bütün ihtişamıyla karşımızda belirdi. Hemen ardından Luhan geldi ve yardım alarak o da abimin yanında yerini aldı.

"Kral Sehun, davetimizi geri çevirmeyip geldiğiniz için bizi onurlandırdınız." Dedi Chanyeol.

"Asıl siz bizim yanımızda durarak bizi onurlandırdınız Kral Chanyeol. Silla ve Goguryeo Krallıklarının dost olduklarını kanıtladık sayenizde."

İkili arasında geçen kısa selamlaşma ardından kalan herkesle de selamlaştılar. Kraliçe dinlenmek isteyeceklerini söyleyerek onları odalarına yerleştirmek için eşlik etmişti. Sohee de yorgun olduğunu dile getirip odasına gitmişti.

Yani anlayacağınız yine Chanyeol ben ve Joohyuk kalmıştık. Muhteşem üçlü!

(Chanyeol)

Güzel bir karşılamanın ardından yine baş başa kalmıştık. Açıkçası Baekhyun ile didişmek istemiyordum artık. Ama şu asker canımı sıkıyordu.

"Baekhyun biraz dolaşmak ister misin? Hem yarınki okçuluk atışlarının yapılacağı yeri de görmüş olursun."

Karşımdaki benden daha küçük bedenle çekinerek konuşacağımı hiç tahmin etmezdim ama olmuştu işte.

"Olur." Dedi neşeyle.

Sanırım o da yarına kadar abisini göremeyeceği için sıkılacağını düşünmüştü.

Ona yol göstermek adına ilerlemeye başladım. Beton kısımları geride bırakıp bahçeye çıktığımızda ayaklarım altındaki kiraz ağacı yaprakları beni gülümsetmişti.