"Simsiyah bir gece kelebeğisin sen. En fazla yirmi dört saatlik bir ömrü uçarsın."
🌿
"Ben öldürmedim!"
Korkunç bir titremeye esir düştü bedeni. Gözleri, kendisine inanacak birini aradı etrafında.
"Onu ben öldürmedim!" diye haykırdı birkez dah...
° Mustafa Ceceli ~ Bedel (Yine Yangınlar Yine Ben 😂)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
° İHTİMALLER
KOĞUŞ:
Bazı insanlar hiç sevilmemeli, bazı seçimler hiç yapılmamalı ve bazı adımlar hiç atılmamalıydı.
Çünkü bazı insanlar zehirler, bazı seçimler noktayı koyar ve bazı adımlar da sonu çıkmaz sokakla biten yollara sokardı.
Adam yanlış insanı sevmiş, yanlış seçimler yapmış ve yanlış adımlar atmıştı.
Nasıl bu kadar beceriksiz olabilmişti?
İnsanın en büyük düşmanı yine kendisiydi. Adam mücadelesini içindeki bene karşı vermeliydi. Ama bunu fark ettiği gün uğruna mücadele edeceği bir şeyi kalmamıştı elinde.
Kalbi sevmek için en yakınındaki insanı seçerken aklı neredeydi? Duygularını fark edene kadar geçen o koca sürede hiç mi durup bakmamıştı içine? Aşk, zehirli bir sarmaşık misali sinsi sinsi filizlenmişti içinde. Adam onun farkına vardığında zehir damarlarındaki kana çoktan karışmıştı bile. Belki de toyluğundandı. Korkmuştu ve aklına gelen ilk şey kaçmak olmuştu.
İşte o kaçışla ilk yanlış seçimini yapmıştı adam. Kalbine arkasını dönmekle en büyük hatayı yapmıştı. İnsan kalbi olmadan yaşayamazdı ve adam o çocuk haliyle bunu aklına getirememişti. Yaptığı yanlış seçim onu çıkmaz bir sokağa sokmuştu. O sokakta yıllarca Meral'le bir başına kalmıştı adam. Nasıl ki kalbine arkasını dönüp gittiyse Meral'e de öyle arkasını dönmeliydi şüphesiz. Fakat adam geri dönmek yerine kadına doğru bir adım atmayı tercih etmişti. Ve o andan sonra bir yanlış başka bir yanlışı doğurmuştu. Adamın hayatında tek bir doğru kalmayıncaya kadar da bu böyle devam etmişti.
Sırtında hissettiği kötü bakışları umursamamaya çalışarak ranzanın altına uzandı. Valizini çekip yatağın üstüne koyarken göğsüne bir ağrı saplanmıştı ama inlemesinibastırmayı başarmıştı. Valizin fermuarını açarken iç geçirdi. Yaptığı hataların çok geç farkına varmış olmanın yükü binmişti omuzlarına. Sağlam olan elini kıyafetlerinin altına sokup valizin dibindeki deftere dokundu. Parmaklarını defterin eskimiş cildinde dolaştırırken gözlerini yumdu sıkıca. Çıkarıp çıkarmamakta kararsız kaldı. Onu yeniden eline almak demek inkar ettiklerini bir bir kabul etmek demekti.
"Karaca..."
"Bu ismi sayıkladın. Hücrede baygın haldeyken de revirde kendine geldiğin birkaç dakikalık anlarda da hep bu ismi sayıkladın."
