"Simsiyah bir gece kelebeğisin sen. En fazla yirmi dört saatlik bir ömrü uçarsın."
🌿
"Ben öldürmedim!"
Korkunç bir titremeye esir düştü bedeni. Gözleri, kendisine inanacak birini aradı etrafında.
"Onu ben öldürmedim!" diye haykırdı birkez dah...
Beğendiğiniz kalbinize dokunan pasajların altına 🌙 emojisi bırakın lütfen 🧡
° Barış Diri ~ Derinden
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
° SAKLAMBAÇ
Kin... Öfke... Nefret...
Keskin bir bıçağın şah damarıma yaslandığını hissediyordum. Nabzım bıçağın soğuk yüzeyinin dokunduğu noktada atıyordu kuvvetke. Kanım buz kesmişti. Boynumda uzanan damar kabarmış olmalıydı. Öfkem boynuma dayanan bıçak kadar keskin, bir çağlayan gibi gürül gürüldü.
Kesilmek üzere olan damar da bendim, o damarı kesecek olan keskin bıçak da. O bıçağı tutan el de bendim.
Selim Gökçeli’nin bozguna uğrayan bakışlarına karşılık verirken hissettiğim tek şey iki ucu da bilenmiş öfkeydi. Bir tarafında benim bulunmam önemli değildi zira diğer tarafta Karan’ın hapse girmesine sebep olan adam vardı.
Dudakları bir şey söyleyecekmiş gibi aralandı fakat daha ileriye gidemedi. Alt dudağını dişlerinin arasına yuvarlayıp çekiştirdigergince. Gözleri gözlerimden kopup elindeki rapora kaydı tekrar. Parmaklarının kağıdı tuttuğu yerler falza sıkı kavradığından buruş buruş olmuştu. Göz bebeklerinin yeniden boş bir umutla adının yazdığı köşeye düştüğünü fark ettim. Ne kadar bakarsa baksın orada yazılı olan adı ve imzası silinmeyecekti ne yazık ki.
“Bu ne demek oluyor?” dedi, konuşacak cesareti topladığında. Demek anlamazdan gelecekti. Sorun değildi. Ben ona her şeyi yeniden, anlamaktan başka çaresi kalmayıncaya dek, tane tane anlatırdım.
“Selim Bey...” dedim ciddi bir tonlamayla. Bakışlarıma yerleşen sertlik sesime de yansımıştı. “Elinizde tuttuğunuz rapor iki sene önce bizzat sizin hazırladığınız rapor. Raporun altında imzanız var. Bunu inkar etmeyeceksiniz herhalde?”
Gözleri gözlerimde uzunca bir süre sessiz kaldı. Değiştirmeyeceği bu gerçeği nasıl ört bas edecekti, bilmiyordum. Ama bana diktiği bakışlarının ardında son hızla dönen çarkları görebiliyordum. Yaptığı hesap tutmayacaktı. Bu suçlamadan yakayı sıyırmaasına imkan yoktu.
Raporu masaya atıp arkasına yaslandı sonunda. Ne yapacağına karar vermiş olmalıydı. Yüz hatlarının gevşeyişi bundan sebepti belki de fakat kucağında birleştirdiği ellerinin parmaklarıyla gerginceoynadığının farkın değil gibiydi.
