You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

4

*Την κοπελα απο πανω 👆την εχω στο μυαλο μου ως Ροουζ*

Φορούσε μια άσπρη μπλούζα που είχε γίνει μούσκεμα από τη βροχή και μπορούσα να δω τα τατουάζ του. Ηταν τοσο σεξυ!
Και είχε έρθει με τα πόδια. Ως εδώ. Σε μένα.

"Εμ..γεια." Μου είπε με στραβό χαμόγελο προσπαθώντας να κρύψει την λίγη αμηχανία που είχε.

"Γεια. Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα;" Του είπα πιο απότομα απ'όσο σκεφτόμουν.

Ουπς!

"Συγγνώμη που ενόχλησα μα δεν είχα υπνο και-" τον διεκοψα

"Ήθελες να κόψεις και τον δικό μας;" Ειπα σαρκαστικά.

"Αυτό σημαίνει πώς δεν μπορώ να περάσω;"

"Ουφφ άντε μπες... Δεν μπορώ να σε αφήσω στη βροχή!" Αναστέναξε και ενα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

"Σσς... Οι γονείς μου κοιμούνται, πάνε στο δωμάτιο μου κατευθείαν πάω να σου φέρω μια μπλούζα του πατέρα μου, πιστεύω θα σου κανει" ειπα κ έγνεψε θετικά.

Μπήκα σιγά σιγά στο δωματιο των γονιών μου -ειχα το ταλέντο να κάνω ησυχια- πήρα ενα μαύρο μπλουζάκι που ήξερα πως θα του αρέσει εφόσον είναι μαύρο και βγήκα εξω. Μόλις άνοιξα την πόρτα στο δωμάτιο μου είδα τον μισογυμνο Χάρρυ να κάθεται στην καρέκλα του γραφείου μου.

Oh my...

"Βλέπω εμμ...ετοιμάστηκε!" Είπα αμήχανα. Γέλασε.

Αυτο το αγγελικό γέλιο.

Του έδωσα την μπλούζα και προσπάθησα να μην κοιτάω το στέρνο του, μα μάταια. Και τους κοιλιακους του. Και τα τατουαζ. Σταματά Ροουζ!

"Ευχαριστώ μικρή." Μου χαμογέλασε.

"Δεν ειμαι μικρη!" Του ειπα και κουνησα τα χερια μου στον αερα.

"Πφφ οτι πεις" γελασε πνιχτα. Πρωτη φορα ειμαι τοσο ανετη μαζι του. Και γενικα με καποιον.

"Πολυ ροζ το δωματιο σου." Κοιταξε τριγυρω.

Harry's pov

"Σαρεσει;" Με ρωτησε.

"Φυσικα!"

"Χαιρομαι"

Το δωμάτιο πλέον ηταν πιο ήσυχο και από το νεκροταφείο. Και είχε πολλά χνουδωτά ζωάκια που μου ερχόταν να τους κόψω το κεφάλι.

"Λοιπον εμ...θέλεις να κάνουμε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε ο ενας τον άλλον καλυτερα;" Μου ειπε.

"Δεν έχω πρόβλημα." Ειπα απλά. Λίγο παιδιάστικο μα τι να της έλεγα;

"Εε ωραία λοιπόν..ξεκινάω. Έχεις κατοικίδιο;"

"Οχι. Έχεις αγόρι;"

"Όχι. Αγαπημένο φαγητό;"

"Λαζάνια νομίζω."

"Μμμ..."

"Ροουζ;"

"Ναι Χαρρυ;" Μου είπε με ενα χαμόγελο στα χείλη. Εχει τέλειο χαμογελο!

"Είσαι παρθένα;" Το χαμογελο της εφυγε αμεσως και...βουρκωσε;

Τα σκατωσα;

"Αυτό ειναι κάτι προσωπικό" ειπε ψυχρά.

"Οκ." Ειπα το ιδιο ψυχρά.

Rose's pov

Οχι Ροουζ μην κλάψεις ξέχνα το! Γρρ...ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου. Το σκούπισα όμως πριν το δει.

"Νομίζω πως πρέπει να φύγεις, θα ανησυχούν και οι δικοί σου" του ειπα ανοίγοντας του την πόρτα του δωματίου μου.

"Κάτσε, θέλεις να με διώξεις επειδή σε ρώτησα μόνο αν εχεις πηδηχτει με κάποιον;!" Είπε...θυμωμένα; Θύμωσε;;

"Σε παρακαλώ μην θυμώνεις απλα αυτά ειναι προσωπικά πράγματα και-"

"Δεν θύμωσα" ειπε χαμογελώντας μου. Οh...

"Oh... Oκ τοτε. Εμμ..και πάλι πιστεύω πως πρέπει να πας σπίτι, αύριο έχουμε και σχολείο και δεν θα μας ταιριάζουν οι σακούλες κάτω απο τα μάτια!"

" Χμμ...καλά! Αύριο θα παμε σε μπαράκι, φορά κάτι καλό" είπε και δεν πρόλαβα να αρνηθώ, έφυγε!

Πφφ...Ποιος πάει σε μπαράκι τώρα, βασικά αύριο...!