You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

7

Περπατούσαμε μέχρι το σπίτι μου και μιλούσαμε για διάφορα. Με έκανε να γελάω με δάκρυα!

"Πες μου για σένα" μου είπε.

Χιλιαδες αναμνησεις περασαν απο μπροστα μου εκεινη τη στιγμη. Τι του λες τωρα; Πως το ειχες σκασει απο το σπιτι για να πας σε ενα ηλιθιο παρτυ οταν ησουν 15, ηπιες με την κολλητη σου που τη σκοτωσαν και εσενα σε βιασαν και σε αφησαν σε ενα στενο και μετα σε βρηκε μια κυρια και σε πηγε στο νοσοκομειο;

"Εμμ...φτάσαμε!" Ειπα χαρούμενα. Τον είδα λυπημένο όμως. Γιατί?

"Θέλεις μήπως..να περάσεις;" Τον ρώτησα και έγνεψε.

Μπήκαμε μέσα και ο μπαμπάς μου ηταν στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση. Γύρισε και μας κοίταξε μα καρφώθηκε στον Χάρρυ.

"Χευ μπαμπά, από εδώ ο Χάρρυ. Είναι ένας συμμαθητής μου και έχουμε να κάνουμε μια εργασία μαζί..." Ειπα πριν προλάβει μα ρωτήσει κατι. Άνοιξε ξανά το στόμα του μα τον διέκοψα, ξανα.

"Πού είναι η μαμά;"

"Είχε κάτι δουλειές, θα αργήσει να γυρίσει. Εγώ πρέπει να φύγω το βράδυ, έπιασα δουλειά σε ενα κλαμπακι! Θα ειμαι bodyguard, δεν τους πειράζει η ηλικία μου όπως φαίνεται!" Είπε και γέλασε κι εγώ το ίδιο.

"Μπαμπά δεν είσαι και τόσο μεγάλος, 35 είσαι!" Του είπα και τον φίλησα στο μάγουλο πριν πάω επάνω με τον Χάρρυ.

"Ελα πάμε" είπα στον Χάρρυ και με ακολούθησε.
Μπηκαμε μεσα στο δωμάτιο μου και έκατσε στην καρέκλα του γραφείου μου.

"Λοιπόν, τι εργασία θα κάνουμε;" Είπε και γέλασε αχνά.

"Συγγνωμη δεν συνηθίζω να λεω ψέματα μα έχει ενα θέμα με τα αγόρια, ειδικά μετα το περιστατικό" είπα και χαμογέλασα στραβά.

Ωχ, τι ειπα;

"Ποιό περιστατικό;" Είπε γεμάτος απορία. Τι λέμε τωρα Ροζι;!

"Εμμ..είχα φέρει μια φορά ένα αγόρι στο σπίτι και πήγε να με ριξει στο κρεβάτι, βασικά στον καναπέ ενώ ήταν ο πατέρας μου μπροστά" ειπα. Εύχομαι να το πίστεψε.

Harry's pov:

"Αχαα.." Ειπα. Φυσικά και δεν το πίστεψα. Μακάρι να μπορούσα να της το πω, μα θα τα χαλάσω όλα!

Νομίζω αρχίζω να την ερωτεύομαι...

Μα όχι, δεν πρέπει, εχω μια αποστολή. Της το λέω απλά και φεύγω. Εύχομαι ο Λιαμ να μείνει μακριά της, αλλιώς θα του σπάσω τα μούτρα!
Πήγα και έκατσα δίπλα της στο κρεβάτι και κοιτούσαμε για πολλή ώρα το πάτωμα. Τι ενδιαφέρον που ήταν.

"Φεύγω, γλυκιά μου!" Ακούστηκε η φωνή του πατέρα της απο το σαλόνι.

"Εντάξει, σ'αγαπώ!" Φώναξε η Ροουζ και η πόρτα ακούστηκε να κλείνει.

"Λοιπόν..." Ειπα.

"Λοιπόν" ειπε και με κοίταξε.

Πόσο θέλω να τη φιλήσω αυτή τη στιγμή. Χάρρυ γαμωτο συγκεντρώσου!

"Θέλεις να παίξουμε σκάκι;" Με ρώτησε. Αναμνήσεις..

*Flashback*

"Μανουλα ελα να παιξουμε σκακι!" Φωναξα με την γλυκια μου φωνουλα. Τα μαλλακια μου χοροπηδουσαν καθως ετρεχα προς τη μαμα μου. Ανοιξε τα χερια της και με πηρε στην αγκαλια της.

"Παμε;" Την ρωτησα χαμογελωντας.

"Παμε αγαπη μου" μου ειπε και με φιλησε στο μαγουλο. Ετρεξα στο τραπεζι με το σκακι. Ημουν πολυ καλος στο σκακι! Νικουσα παντα τη μαμα μου, βεβαια νομιζω πως με αφηνε να νικήσω επειδή είμαι μικρός λέει.
---
"Νικησα, νικησα!" Αρχισα να τρεχω γυρω απο το τραπεζι φωναζωντας και γελωντας. Η μητερα μου απλα καθοταν και με κοιτουσε, χαμογελωντας.
Αρχισαμε να περπαταμε στο πεζοδρομιο με τη μαμα μου και ημουν απο την εξω πλευρα. Κρατουσα μια μπαλα στα χερια μου, μα μου επεσε στο δρομο και ετρεξα να την παρω.

"Χαρρυ οχι!!!" Ουρλιαξε η μαμα μου και ετρεξε κατα πανω μου. Καθομουν και την κοιτουσα μεχρι που με εσπρωξε πιο περα. Ακουσα μια κορνα και ξαφνικα..ο δρομος γεμισε με αιμα.

*End of flashback*

Rose's pov:

"Εμμ..Γη καλεί Χάρρυ" κούνησε το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπο του κάνοντας τον να ταρακουνήσει το κεφαλι του.

"Εε ναι τι λέγαμε;" Με ρωτησε κοιτάζοντάς με.

"Λέω, θέλεις να παίξουμε σκάκι;" Του είπα αργά και καθαρά.

"Εμμ..πρέπει να φυγω" ειπε και σηκώθηκε. Εγω δεν είπα τίποτα απλά καθόμουν και τον κοιτούσα. Γιατί να φύγει ετσι ξαφνικά; Τι ειπα; Άνοιξε την πόρτα και έφυγε απο το σπίτι. Εμεινα μονη μου..