You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

39

"Μαμα τα μαλλια σου ειναι τοσο ομορφα" ειπε με ενθουσιασμο η Εμμα, καθως καθομασταν στον καναπε, βλεποντας Μπομπ Σφουγγαρακη. Χαμογελασα αδυναμα και της πηρα το μικρο της χερακι, φιλωντας το πεταχτα.

"Ειναι, δεν ειναι;" Της απαντησα και αφησα εναν αναστεναγμο να βγει.

Σημερα ειναι η μεγαλη μερα, η μερα που ολα θα τελειωσουν... Αυτο που κανω ειναι εγωιστικο ο ξερω, μα δεν εχω αλλη επιλογη. Δεν θελω να με δουν στα χαλια μου τα ατομα που αγαπω περισσοτερο.

"Μανουλα!" Η εντονη τσιριχτη φωνουλα της με εβγαλε απο τις σκεψεις μου. Γυρισα το κεφαλι μου προς το μερος της και την κοιταξα.

"Τι θα φαμε σημερα;" Με ρωτησε και δαγκωσε τα χειλακια της με εναν αστειο τροπο.

"Λεω να παραγγειλουμε πιτσα και να δουμε το αγαπημενο μας εργο" της ειπα και εβγαλε ενα επιφωνημα ενθουσιασμου. Γελασα και σηκωθηκα απο τον καναπε, κατευθυνομενη προς το μπανιο. Εριξα μια ματια στην Εμμα πριν ανεβω πανω. Ηταν αφοσιωμενη στην μικρη οθονη, τα πρασινα ματια της γυαλιζαν καθως δεν τα εκλεινε καθολου, μην θελωνας να χασει ουτε ενα δευτερολεπτο της σειρας. Ετρεξα στο μπανιο και εκανα εμετο στην τουαλετα. Σημερα θα εκανα αλλη μια χημειοθεραπεια, μα δεν εκανα. Ο Χαρρυ υποψιαστηκε κατι, μα δεν το δειχνει και πολυ.
Πατησα το καζανακι και σηκωθηκα. Επλυνα το στομα μου και επλυνα τα δοντια μου γρηγορα. Κατεβηκα κατω και βρηκα τον Χαρρυ να καθεται στον καναπε με την Εμμα κολλημενη διπλα του. Πηγα κοντα του και τον φιλησα απαλα στο μαγουλο. Μου χαμογελασε αδυναμα και εσμιξα τα φρυδια μου.

"Εισαι καλα;" Με ρωτησε και εγνεψα αργα πριν παω στην κουζινα να παρω το τηλεφωνο. Πηρα τηλεφωνο την πιτσαρια και πηρα μια πιτσα σαλαμι μεγαλη, θα ειναι εδω σε 45 λεπτα. Κατευθυνθηκα προς το σαλονι, μα σταματησα μολις ακουσα τον Χαρρυ να μιλαει στην Εμμα.

"Αγαπας πολυ τη μαμα εε;" Ρωτησε και η Εμμα δεν απαντησε, μα λογικα θα εγνεψε.

"Τι θα εκανες αν σημερα ηταν η τελευταια μερα που θα την εβλεπες;" Την ρωτησε και μου κοπησε η ανασα. Δεν απαντουσε. Δακρυα αρχισαν να τρεχουν στα μαγουλα μου.

"Θα πεθαινα μπαμπακα" απαντησε τελικα. Εκλεισα το στομα μου με την παλαμη μου, εμποδιζοντας εναν λυγμο να βγει. Στηριξα το σωμα μου στον τοιχο και προσπαθησα να ηρεμησω τον εαυτο μου. Μολις ηρεμησα, σκουπισα τα δακρυα μου, πηρα μια βαθια ανασα και πηγα στο σαλονι. Χαμογελασα οσο μπορουσα και καθισα διπλα στην Εμμα.