You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

13

Σκέφτηκα να της μιλήσω μα δεν ξερω τι να της πω. Μα έπρεπε να ξεκαθαρίσω τα πραγματα και να μάθω πραγματα. Γι'αυτό λοιπόν... Καθάρισα τη φωνή μου πριν μιλήσω, εβγαλα εναν αναστεναγμό και μίλησα.

"Γεια" της ειπα με ενα στραβο χαμογελο. Γυρισε το κεφαλι της και ειχε ενα χαμόγελο. Μολις ειδε ποια είμαι, το χαμόγελο εξαφανίστηκε σε κλασματα δευτερολέπτου και πηγε να σηκωθει.

"Σε παρακαλω.." Της ειπα και την επιασα απαλα απο τον καρπο. Κοιταξε το κράτημα μου και έπειτα εμενα.

"Σε παρακαλω!" Της ξαναειπα λιγο πιο ψιθυριστά μα έντονα. Έβγαλε εναν αναστεναγμό και ανακαίνισε. Τράβηξε κάποιες τουφες απο τα πορτοκαλοκαστανα μαλλιά της που ειχαν πεσει στο πρόσωπο της και περίμενε να δει τι θα της πω.

"Κοίτα, λυπάμαι για όλα! Δεν ηξερα πως εχετε σχέση και-" με διεκοψε.

"Είχαμε!" Είπε λιγο έντονα και σήκωσε το δείκτη της.

"Είχατε τέλος πάντων. Δεν θέλω να είμαι η αιτία χωρισμού σας! Μπορείς να τον έχεις, εγώ φεύγω Γερμανία και δεν νομίζω να με αγαπάει πραγματικά ετσι κι αλλιως" της ειπα και κοιταξα κατω. Δεν έκλαψα. Συνήθως κλαίω μα σήμερα δεν ξερω τι επαθα.

"Η αλήθεια ειναι πως..." Σταμάτησε λιγο, γελασε ειρωνικα και ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο της.

"Ούτε εμένα με αγαπούσε, και ούτε εγώ τον αγαπούσα στο τέλος. Στην αρχή ήταν όλα τέλεια! Ηταν γλυκός, τρυφερός, τζέντλεμαν! Μα μετά άρχισε να φλερτάρει και να βγαινει με κορίτσια που ουτε καν ηξερε. One night stand που λένε. Άρχισα κι εγω να φλερτάρω με αλλους. Η διαφορα μας ηταν ομως, πως εγω μονο φλερταρα, ο Χαρρυ κοιμόταν μαζι τους! Ετσι λοιπον συνεχιζόταν, μα δεν τον χωριζα, μην με Ρωτάς γιατι, απλα δεν μπορούσα. Αυτά λοιπόν!" Ειπε και σκούπισε καποια δάκρυα που ειχαν τρέξει στα μάτια της.

Είχε πεσει αυτη η αμηχανη σιωπη πλεον, και κανενας δεν την έσπασε για ενα λεπτο.

"Γιατι έκοψες επαφή;" Με ρώτησε και με κοίταξε με στεναχώρια.

"Επειδή..." Πηγα να πω μα σταματησα. Θα της τα πω ολα μια και καλή!
"Με βίασαν οταν είχαμε παει σε αυτο το πάρτυ με απήγαγαν και με πηγαν σε ενα μερος που δεν ηξερα που βρισκόμασταν και δεν ήθελα να δω κανέναν μετα απο αυτο και μου ειχες λείψει μα φοβόμουν πως θα με παρατήσεις και θα με κοροϊδεύεις οπως οι άλλοι και απλά δεν ηξερα δεν ειχα παρέα, με τους γονείς μου δεν μιλαμε πια γιαυτο το θεμα γιατι ντρεπομαι και μετα πηγα σχολείο και γνωρισα τον Χαρρυ και ηταν ολα τοσο ομορφα γιατι μου αρεσε και αρχισαμε να ερχομαστε πιο κοντα και με φιλησε ποσες φορες μα μετα καταλαβα πως δεν με αγαπουσε και ηθελε μονο να με ριξει στο κρεβατι και..αυτα" τα ειπα ολα τοσο γρηγορα και την κοιταξα με ενα στραβο χαμογελο. Με κοιτουσε σοκαρισμενη και μετα απο λιγο εκανε κατι που δεν περιμενα να κανει. Με αγκαλιασε. Με αγκαλιασε σφιχτα και εκλαιγε βουβα. Ακουσα ενα ψιθυριστο 'σαγαπω' και χαμογελασα.

"Αχχ πολυ κλαμα!" Ειπε και σκουπισε τα δακρυα της.

"Χαχα ναι" ειπα και γελασα αχνα.

"Καλε εσυ δεν εχεις ριξει δακρυ!" Ειπε σοκαρισμενη και γελασα λιγο απο τον τροπο που το ειπε.

"Ναιι δεν μπορω να κλαψω απο εχθες" ειπα και κοιταξα κατω.

"Δεν πειραζει, δεν υπηρχε σοβαρος λογος μαλλον να κλαψεις" μου ειπε και μου επιασε το χερι. Εγνεψα και της χαμογελασα.

"Ειι που θα μεινεις στη Γερμανια;" Με ρωτησε χαρουμενα.

"Σε ενα διαμερισματακι με μια συγκατοικο αλλα δεν την ξερω ακομα. Να η διευθυνση" της εδειξα ενα χαρτακι με τη διευθυνση του σπιτιου μου και εμεινε να το κοιταει σαν χανος.

"Δεν θα το πιστεψεις μα, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΣ ΣΟΥ ΤΡΕΛΙΑΡΑΑ!" Μου ειπε λιγο πιο τσιριχτα το δευτερο μερος της προτασης και ξεσπασαμε σε γελια.

Ακουστηκε η φωνη απο τα μεγάφωνα που ελεγε να επιβιβαστούν οσοι πετάνε για Γερμανία. Σηκώθηκαν και μπήκαμε στο αεροπλάνο σιγα σιγα. Απογειώθηκε και πηρα εναν υπνάκο.