You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

30*

Άρχισε να μου δαγκώνει το λαιμό και έριξα το κεφάλι μου στα δίπλα για να έχει καλύτερη πρόσβαση στο σημείο που μ'αρέσει. Πήρε ενα προφυλακτικό απο την τσέπη του παντελονιού του και έβγαλε το εσώρουχο του κι επειτα το δικό μου. Μπήκε μέσα μου αργά και βογγηξα. Άρχισε να αυξάνει ταχύτητα και τα χέρια μου έσφιξαν το σεντόνι. Ένιωθα τα πόδια μου αδύναμα, σημάδι οτι έφτανα στο τέλος. Κι ο Χάρρυ το ίδιο, οι κινήσεις του έγιναν πιο ασφαλές και οι ανάσες του πιο βαριές. Ταυτόχρονα κατέβασε το χέρι του στην περιοχή μου και άρχισε να χαϊδεύει την κλειτορίδα μου.

"Τε-τελειωνω" του είπα προσπαθώντας να κρατήσω τη φωνή μου σταθερή, μα μάταια.

"Κι εγω, μωρό μου" ειπε βογγοντας στο τέλος της πρότασης. Τελειώσαμε φωνάζοντας ο ενας το όνομα του άλλου. Βγήκε από μέσα μου και ξάπλωσε δίπλα μου. Με φιλησε στο μετωπο και ξαπλωσε ανασκελα.

"Σ'αγαπώ" μου ψιθύρισε κοιτώντας το ταβάνι.

"Μου το έχεις πει χιλιάδες φορές" του υπενθύμισα και γέλασα. Με κοίταξε στα μάτια.

"Απλά μην το ξεχάσεις οτι κι αν γίνει" μου είπε. Πήγα να μιλήσω, μα με πρόλαβε.

"Ότι κι αν γίνει μην το ξεχάσεις. Υποσχεσου το" μου είπε αυστηρά και εσμιξε τα φρύδια μου.

Γιατί να το ξεχάσω; Γιατί μιλάει ετσι; Πώς γίνεται να το ξεχάσω;

"Μα γιατι-" με διέκοψε.

"Απλά υποσχεσου το γαμωτο!" Μου είπε έντονα και σηκώθηκε. Σηκώθηκα κι εγώ και άρχισα να ντύνομαι. Έβαλα καθαρά εσώρουχα, ενα μαύρο κολάν και ενα φανελάκι γκρι. Αυτός έμεινε από πάνω γυμνός και από κάτω φόρεσε ενα μαύρο μποξερακι και μια γκρι φόρμα.

Γιατι μου φωναξε; Δεν εφταιξα σε τιποτα.

"Υπόσχομαι" ειπα σιγανά. Αναστέναξε και ήρθε κοντά μου.

"Συγγνώμη μωρό μου απλά, φοβάμαι μην σε χάσω" μου απολογήθηκε. Με έβαλε να καθίσω στα πόδια του και έπαιζα με τα χέρια μου. Με κοιτούσε μα δεν τολμούσα να σηκώσω το κεφάλι μου.

"Αν δεν το προκαλέσεις δεν θα συμβεί" του είπα και σηκώθηκα απο τα πόδια του.

"Τι εννοείς;" Μου είπε και με ακολούθησε στην κουζίνα.

"Τίποτα απλά λεω πως, δεν θα με χάσεις εαν δεν κάνεις τίποτα για να με χάσεις. Εκτός αν έχεις κάνει ηδη" του είπα με υπονοούμενα. Έκατσα στην καρέκλα της κουζίνας και σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου.