You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

25

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου. Βρισκόμουν ξαπλωμένη στο ίδιο κρεβάτι με Πριν. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και άφησα κάποια δάκρυα να κυλήσουν. Τα ξανάνοιξα και κοίταξα γυρω μου. Η πορτα ηταν κλειστή, και κλειδωμένη λογικά, γιατί δεν ηταν κανένας άλλος στο δωμάτιο και αποκλείεται να με άφηναν μονη με ξεκλείδωτη πόρτα. Σηκώθηκα και ένιωθα τόσο κουρασμένη. Ολο μου το σώμα πονούσε και ειχα ξεραμένο αίμα σχεδόν σε ολα τα σημεία του σωματος μου. Είχα παντού πληγές και ολες πονούσαν. Περπάτησα προς το παράθυρο, ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στο τζαμί και έκλαιγα. Έμεινα έτσι για λιγη ώρα. Παρατήρησα πως το χερούλι ηταν λιγο στραβό. Αυτο σημαίνει πως κάποιος ανοιξε το παράθυρο. Αυτό σημαίνει πως μπορώ να το ανοίξω κι εγω, εφόσον το ξεκόλλησε! Απέκτησα μια ελπίδα για να φύγω. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Έριξα μια ματιά στην πόρτα και έπειτα άνοιξα το παράθυρο. Το άνοιξα τελείως και απόλαυσα τον αέρα, κλείνοντας τα ματια μου. Σκαρφάλωσα μοιράζοντας απο πόνο. Κοίταξα κάτω, μόνο ξερά χόρτα φαίνονταν και κανένας άνθρωπος. Το ύψος αρκετό, μα καλυτερα να πεθάνω παρα να μεινω να με βασανίζουν εξαιτίας τα κατορθώματα του πατέρα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πηδηξα. Ενιωσα τον αέρα να μπαίνει μεσα στις πληγές μου μέχρι που συγκρούστηκα με το πάτωμα. Οι πληγές μου ειχαν ματώσει ξανα και πονούσαν. Έκλεισα τα ματια μου και ξεροκαταπια. Τα χείλια μου είχαν στεγνώσει και τα μαλλιά μου σίγουρα ειχαν λαδώσει. Σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω. Άρχισα να τρέχω οσο πιο γρήγορα μπορούσα, δεν έδινα σημασία στον πόνο. Βρέθηκα στο δρόμο. Δεν περνούσαν αυτοκίνητα. Συνέχισα να περπατάω μεχρι που ειδα ενα, μα δεν άντεξα, έπεσα κάτω. Δεν λιποθύμησα, απλά τα πόδια μου δεν με κρατούσαν.

Harry's pov

Ας μην ειναι αργα. Ας μην ειναι αργα!

Περνούσα πάλι από το δάσος. Μέχρι που είδα μια κοπέλα στην άκρη του δρόμου. Όλο της το σώμα ειχε κόκκινα σημάδια. Ήταν η Ροουζ! Ενα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου επειδή τη βρήκα, μα εξαφανίστηκε κατευθείαν μόλις την είδα να πέφτει στο πάτωμα.

Ω οχι...

Σταμάτησα αμέσως το αυτοκίνητο και βγήκα έξω. Πήγα τρέχοντας κοντά της και ήταν χάλια. Έπεσα στα γόνατα δίπλα της και έπιασα το σφυγμό της. Δεν είχε πεθάνει! Την πήρα στην αγκαλιά μου και τη σήκωσα. Κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο. Της έριχνα που και που ματιές να δω αν ανοίξει τα μάτια της. Μια στιγμή μου χαμογέλασε και άνοιξε τα μάτια της. Την έβαλα στο πίσω κάθισμα, μπήκα κι εγω στην θέση του οδηγού και ξεκίνησα. Άρχισα να τρέχω για να την πάω στο νοσοκομείο.

Οχι, δεν γινεται.

Άλλαξα κατεύθυνση. Αν την παω στο νοσοκομείο θα αρχίσουν να κάνουν ερωτησεις. Και θα πρέπει να πω την αλήθεια, μα είναι μπλεγμένος κι εγω σε αυτή την υπόθεση και δεν θέλω να πάω φυλακή. Την κοιτούσα από τον καθρέφτη, κοιμόταν.

---

Όταν φτάσαμε στο σπίτι της, την κουκουλωσα με μια ζακέτα μου για να μην την δει κανένας σε αυτη την κατάσταση. Την ανέβασα πάνω και χτύπησα το κουδούνι. Η Έλενα ηρθε γρήγορα και μόλις την είδε δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα της και εγω μπήκα γρήγορα μέσα και την πήγα στο κρεβάτι της.

"Ετοίμασε το μπάνιο" είπα στην Ελενα απότομα και έγνεψε γρήγορα.

Μετά απο λίγο ηρθε και μου έκανε νόημα να την πάω μέσα. Της έβγαλα την ζακέτα μου και η Έλενα τσιριξε.

"ΤΙ ΤΗΣ ΚΑΝΑΝΕ; ΜΑΤΩΝΕΙ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΠΛΗΓΕΣ. Θεε μου..." Μου φώναξε με τη φωνή της στο τέλος να σπάει. Την αγνόησα και την πηγα στο μπάνιο. Της έβγαλα τα εσώρουχα και άφησα το νερό να τρέχει πάνω της. Άρχισα να τρίβω απαλά τις πληγές της με ενα πανάκι χωρίς σαπούνι για να μην τσούζει. Δεν έδινα σημασία στο όμορφο σώμα της, παρόλο που ηταν δυσκολο να αντισταθώ.

"Συγγνώμη" ψιθύρισα και συνέχιζα να τρίβω.

"Δεν φταις εσυ" ειπε αδύναμα η Ροουζ μετά απο λίγο, γουρλωσαν τα ματια μου και σταμάτησα να την τρίβω.

"Είσαι ξυπνια ολη αυτή την ώρα;" Την ρώτησα και της χάιδεψα το μάγουλο.

"Ναι, απλά η φωνή μου έκλεισε απο τα ουρλιαχτά" μου ειπε αδύναμα και έσφιξα το σαγόνι μου, στην σκέψη του πως εσκιζε το μαλακό της δέρμα και αυτη ούρλιαζε απο τον πόνο. Συνέχισα το τρίψιμο και απέφευγα να την κοιτάξω στα μάτια. Της ετριψα το μάγουλο και γύρισε το κεφάλι της, τσιριζοντας για μια στιγμή. Τραβήχτηκα αμέσως. Έβαλε το χερι της στο μάγουλο της και άρχισε να κλαίει.
Την αγκάλιασα και της ψιθύρισα πως όλα πέρασαν. Ξαφνικά σηκώθηκε και πηρε μια πετσέτα. Καθόμουν και παραρηρουσα προσεχτικά τις τελειότητες του σώματος της. Μετά συνειδητοποίησα πως καρφώθηκε και την βοήθησα να τυλίξει την πετσέτα γύρω απο το σώμα της. Έπειτα, βγήκε έξω και ντυθηκε, χωρις καμία ντροπή, μπροστά μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι της. Πήγα να φύγω μα μου έπιασε το δάχτυλο, εφόσον δεν με έφτανε και καλά.

"Μην μ' αφήσεις" ειπε σχεδόν ψιθυριστά.

"Ποτέ" της χαμογέλασα και ξάπλωσα δίπλα της. Θα τηρήσω την υποσχεση μου. Δεν θα την αφήσω ποτέ μόνη της. Και σήμερα συνειδητοποίησα πως ειμαι ερωτευμένος μαζί της.

Αν την χάσω θα χαθώ!

Και με αυτές τις τελευταίες σκέψεις, αποκοιμήθηκα έχοντας την στην αγκαλιά μου.