"Το δικό σου πώς είναι;;" Με ρώτησε ενθουσιασμένη.
"Η αλήθεια είναι πως δεν το είδα ακόμη. Τσιριξες, τρόμαξα, παράτησα τις βαλίτσες και ηρθα σε σενα πρωτα" ειπα και της έδωσα ενα αμηχανο χαμογελο.
"ΤΙΙΙΙ;!" Τσιριξε μεσα στο αφτι μου.
"Ευχαριστώ πολύ που με κουφανες" της ειπα καθώς έτριβα το αφτί μου και πήρα το πονεμένο μου ύφος. Πριν προλάβω να πω κάτι, με αρπαξε απο το χέρι και με έσυρε κυριολεκτικά μέχρι το δωμάτιο μου.
"Σοβαρά;" Της ειπα και ετριψα το χερι μου, επειδή μου εμπηξε τα νυχια της στο δερμα μου.
"Σοβαρότατα!" Ειπε με ενα πλατύ χαμόγελο. Της εριξα μια ματιά και άνοιξα γρήγορα την πόρτα του δωματίου μου.
"Ουάου" ηταν το μόνο που μπορούσα να πω. Ήταν τόσο όμορφο!
"Ουαου" είπε και η Ελενα.
"Πάω να ετοιμάσω κατι να φαμε" ειπε γρηγορα και βγηκε Απο το δωμάτιο. Γέλασα αχνά.
Προχώρησα μέχρι το κρεβάτι και έπεσα ανάσκελα πάνω του. Κοιτουσα το ταβάνι. Αυτη τη στιγμή μου φαινόταν τοσο ενδιαφέρον. Ήταν ενδιαφέρον βασικά, γιατι μόλις το κοίταξα, η σκέψη μου πήγε στον Χαρρυ. Και στους γονείς μου. Oh shit, οι γονεις μου! Επρεπε να τους εχω πάρει τηλέφωνο εδω και μιαμιση ωρα!
Παίρνω γρηγορα το κινητό μου και πληκτρολογώ τον αριθμό του σπιτιου μ- του σπιτιου των γονιων μου."Παρακαλω;" Ακουστηκε η γλυκια φωνη της μητερας μου απο την αλλη γραμμη.
"Μαμάκα;" Της ειπα κάνοντας τη φωνη μου μπεμπικιστικη. Παντα το εκανα αυτο, οταν ηξερα πως θα με μαλωνε η μαμα μου για κατι.
"Ροουζ! Ασε τις μπεμπικιστικες φωνες δεν πιανουν πια, γιατι δεν μας πηρες τηλεφωνο; Ανησυχησαμε! Νομιζαμε πως επαθες κατι!" Ειπε η μαμα μου αυστηρα.
"Συγνωμη μανουλα ζεν σα το ξανακανω" ειπα οσο πιο γλυκα μπορουσα.
"Καλα ενταξει ισως να πιανουν λιγο" ειπε και γελασα νικητηρια.
"Πως ειναι η συγκατοικος σου; Το σπιτι; Οι γειτονες; Εμαθες καμια λεξη;" Είπε γρηγορα και γελασα.
"Δεν θα το πιστεψεις, μα η συγκατοικος μου ειναι η Ελενα! Το σπιτι ειναι υπεροχο, ναι μαμα εμαθα κατι λιγα" ειπα και η φωνη της Ελενας ακουστηκε απο την κουζινα.
"Μαμα σε κλεινω, θα τα πουμε, φιλια" ειπα και της εκλεισα το τηλεφωνο.
YOU ARE READING
You Don't Know What Love Is [COMPLETED]
FanfictionΉθελα κάποιον να με αγαπήσει όπως ειμαι. Με τα σημάδια και τις ουλές, τα ανάκατα μαλλιά, το περίεργο γούστο στις ταινίες και την μουσική. Να αγαπήσει την γκρίνια και τα νεύρα μου. Ήθελα κάποιον να αγαπήσει το γέλιο και το κλάμα μου. Και ήρθες... DON...