You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

6

Καλημέρα κόσμε! Σήμερα νιώθω τοσο ξεκούραστη και χαρούμενη και..και...όλα τα καλά!

'Ντριιιιν'

Ξύπνησα πιο νωρίς από το ξυπνητήρι;! Ουάου τι έχω πάθει; Ποια ειμαι;

Πηγαινω στο μπάνιο και πλυθηκα, μετά πήγα στην ντουλάπα μου και έβαλα ενα κολάν με λουλούδια, ενα άσπρο πουκάμισο ελαφρώς διάφανο, και έβαλα το τζιν μου μπουφάν μιας και κάνει ζέστη σήμερα. Χτένισμα τα μαλλιά μου και τα έκανα μπούκλες, έπειτα έβαλα μια στεκα με λουλούδια πάνω και έβαλα τις άσπρες μου μπαλαρίνες και κατέβηκα κατω. Ήταν και οι δύο μου οι γονείς στην κουζίνα και έτρωγαν πρωινό.

"Μμμ... Τι μυρίζει έτσι ωραία; Και γιατί είστε σπίτι εσείς οι δυο; Βασικά μαμά εσυ εισαι σπίτι τα πρωινά, μα εσύ μπαμπά δουλεύεις όλη μέρα κανονικά!" Είπα και έκατσα στο τραπέζι.

"Εε να.." Ξεκίνησε ο μπαμπάς μα τον διέκοψε η μαμά.

"Κάνω κρέπες!" Είπε η μαμά χαρούμενα.

"Αχ μανούλα μου!" Είπα ναζιάρικα και την φίλησα.

"Χαχα εσύ πώς και είσαι τόσο χαρούμενη σήμερα;" Είπε η μαμά.

"Δεν είναι αυτο το θέμα μας πες μπαμπά τι εγινε;" Ειπα προσπαθώντας να αλλάξω συζήτηση. Δεν ήθελα να λέω για τα αγόρια που μου αρέσουν στους γονείς μου και γενικά δεν τους έλεγα τίποτα σχεδόν. Ειδικά μετα από αυτό που έγινε. Συμφωνήσαμε να κάνουμε πως δεν έγινε τίποτα και να το ξεχάσουμε. Όσο γίνεται τουλάχιστον.

"Απολύθηκα." Είπα ο μπαμπάς αφήνοντας έναν αναστεναγμό συο τέλος.

"Τι; Γιατί; Τώρα τι θα κάνεις;" Άρχισα τις ερωτήσεις.

"Χαχα χαλάρωσε δεν ειναι και τοσο ασχημα τα πραγματα.. Ήθελα να παραιτηθώ μα οπως φαίνεται με απελυσαν και θα πάρω και λεφτά!" Είπε με ενα χαμόγελο στα χείλη.

"Αχ μπαμπά!" Είπα και τον φίλησα στο μάγουλο. Έφαγα γρήγορα τις κρέπες μου, πήρα την τσάντα μου και πήγα στο σχολείο.

-------

Μόλις έφτασα πήγα στο ντουλαπάκι μου που ηταν χρώμα ανοιχτό μπλε, και έβγαλα κατι αυτοκόλλητα απο την τσάντα μου για να διακοσμήσω το εσωτερικό του! Αφού τελείωσα πήγα στην τάξη μου. Ο Χάρρυ θα καθόταν δίπλα μου σήμερα μα, δεν ηταν πουθενά! Αρχίσαμε το μάθημα και περίμενα να έρθει. Έχουν περάσει δυο ώρες και δεν ήρθε. Τσάμπα η προετοιμασία... Βγήκα για διάλειμμα και έκατσα σε ένα απο τα πέντε παγκάκια στο προαύλιο.

"Ει" είπε ο Λιαμ χαμογελαστά.

"Καλημέρα Λιαμ" είπα λίγο βαριεστημένα.

"Μόνο δύο ώρες περασαν και βαρέθηκες;" Ειπε παιχνιδιάρικα ο Λιαμ.

"Οχι δεν βαρέθηκα απλα στεναχωρήθηκα γιατί ο Χάρρυ δεν ήρθε." Είπα και αναστέναξε.

Ωπα..γιατι το ειπα αυτο;!

"Oh..ειναι άρρωστος!" Είπε με ενα ψεύτικο χαμόγελο.

Τι εγινε με αυτους τους δυο; Οχι, δεν με νοιαζει...τοσο πολυ.

-----

Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι μου ακούγοντας το αγαπημένο μου, Heroes(We could be).
Ξαφνικά νιώθω κάποιον να με ακολουθεί. Αρχίζω να φοβάμαι...
Επιταχυνω το βήμα μου μα και αυτός κάνει το ίδιο. Αρχίζω να τρέχω, δεν ακούω τίποτα με τα ακουστικά όμως, έτσι τα βγάζω. Εκεί που πάω να φωνάξω για βοήθεια με πιάνει απο τον καρπό και τσιριζω. Συναντώ τα σμαραγδένια του ματια.

"Ει εγώ είμαι... Μην τρομάζεις!" Ειπε και χαμογέλασε στραβά.

"Με τρόμαξες!" Είπα και άρχισα να τον χτυπάω στο μπράτσο γελώντας, προσπαθώντας να κρύψω το ποσό φοβήθηκα.

"Χαχα συγγνώμη συγγνώμη! Αουτς αυτό πόνεσε..." Ειπε και εκανε την λυπημενη φατσα.

"Σιγά μωρέ σαν κοριτσάκι κάνεις!" Είπα και γέλασα, το ίδιο κι αυτός.