*πεντε μηνες μετα*
Οι μήνες πέρασαν με ζαλάδες. Ο Χαρρυ παραιτήθηκε από τη δουλειά του για να με προσέχει και είμαι σπίτι όλη μέρα. Εγώ κινούμαι καθημερινά στο σπίτι και μετά ξαπλώνω. Δεν είπαμε σε κανέναν για το μωρό, εκτός απο την Κάρα, τον Λουκ και την Έλενα. Έχω να μιλησω με τους γονεις μου απο την εγκυμοσυνη και σκεφτομουν σημερα να τους παρω τηλεφωνο.
Το κουδουνι χτυπαει και ανοιγω την πορτα. Ενα μελαχρινο κοριτσακι με γαλανα μεγαλα ματια πεφτει στην αγκαλια μου."Νορα!" Λεω ενθουσιασμενη και παω να τη σηκωσω μα η φωνη της Ελενας με προλαβαινει.
"Δεν πρεπει να κουραζεσαι! Κατσε" μου λεει αυστηρα και στριφογυριζω τα ματια μου, κανοντας τη να γελασει αχνα. Πηγαινουμε στον καναπε και καθομαστε. Η Ελενα καθεται στην πολυθρονα και εγω με τη Νορα στον καναπε.
"Ουαου! Τι τεράστια κοιλιά" λεει η Νορα ψιλαφίζοντας την κοιλιά μου και γελάω.
"Δεν μεγάλωσε πολύ ακόμα, ελα σε τέσσερις μηνες να δεις!" Ειπα και της τσίμπησα τη μυτούλα.
"Δηλαδή κάθε μήνα θα μεγαλώνει;" Με ρώτησε και με κοίταξε με αγωνία.
"Ναι" της απάντησα και χάιδεψα την κοιλιά μου.
"Δηλαδή σε δύο χρόνια πόσο μεγάλη θα είναι;" Με ρωτάει και γελάμε με την Ελενα.
"Το μωρό θα έχει βγει προ πολλού!" Λεει η Έλενα και συμφωνώ μαζί της.
"Τι πολύπλοκα που είναι ολα αυτά" ειπε η Νορα και σταύρωσε τα χεράκια της στο στήθος της.
"Περίπλοκα εννοεις" τη διορθώνει η μαμά της και μουγκρίζει.
"Το ίδιο κάνει!" Λεει νευριασμένα.
Κλειδί ακούγεται στην πόρτα και η Νορα πετάγεται απο τον καναπέ, της έφυγε ο θυμός μάλλον, και πηδάει στον Χαρρυ. Γελάει και ο Χαρρυ την παίρνει στην αγκαλιά του, κραταει τα ψωνια και κλεινει και την πορτα.
Το περιμενω να αρχισει να πεταει μηλα στον αερα!
"Γεια σας κοριτσια" ειπε γλυκά και άφησε τη Νορα κάτω. Πήγε στην κουζίνα και τακτοποίησε τα ψώνια. Έπειτα ήρθε στον καναπέ δίπλα μου, μου έδωσε ενα φιλί και άρχισαν να συζητάνε διάφορα με την Ελενα.
Ξαφνικά, ένιωσα εναν πόνο και βόγγηξα. Ο Χαζ και η Ελενα με κοίταξαν ανησυχοι και ο Χαρρυ έτριψε την κοιλιά μου."Καλά είμαι" ειπα και του χάρισα ενα χαμόγελο. Μου ανταπέδωσε και συνέχισαν να μιλάνε. Η Νορα ειχε αφοσιωθει στην τηλεοραση.
Ο πονος γινοταν πιο οξυς και ετσι αποφασισα να ξαπλωσω."Εγω παω πανω" τους ενημερωσα και αρχισα να ανεβαινω βιαστικα τα σκαλια.
"Εισαι ενταξει;" Με ρωτησε ο Χαρρυ και εγνεψα.
Μπηκα στο μπανιο και εριξα νερο στο προσωπο μου, μιας και ειχα αρχισει να ζαλιζομαι. Μετα απο λιγο ξερασα. Πηγα στο δωματιο και ξαπλωσα στο κρεβατι. Πηρα ενα λαδακι που μου ειχε δωσει η γυναικολογος μου και αρχισα να τριβω την κοιλια μου. Ηρεμησα καπως και αποφασισα να κοιμηθω.
YOU ARE READING
You Don't Know What Love Is [COMPLETED]
FanfictionΉθελα κάποιον να με αγαπήσει όπως ειμαι. Με τα σημάδια και τις ουλές, τα ανάκατα μαλλιά, το περίεργο γούστο στις ταινίες και την μουσική. Να αγαπήσει την γκρίνια και τα νεύρα μου. Ήθελα κάποιον να αγαπήσει το γέλιο και το κλάμα μου. Και ήρθες... DON...