You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

14

Ενιωσα ενα σκουντηγμα και ανοιξα τα ματια μου.

"Ξυπνα γλυκια μου φτασαμε" μου ειπε γλυκα η Ελενα χαμογελωντας μου. Εγω εγνεψα και τεντωθηκα λιγο. Πηρα την τσαντα μου και κατεβηκα απο το αεροπλανο με την Ελενα πισω μου. Μπηκαμε στο αεροδρομιο, πηραμε τις βαλιτσες μας και βγηκαμε εξω.

"Taxi!" Φωναξα και η Ελενα με σκουντηξε λιγο.

"Εδω δεν φωναζουμε για να ερθει το ταξι, παιρνουμε τηλεφωνο ή κανουμε νοημα με το χερι μας!" Μου ειπε αυστηρα και γελασα αχνα. Μπηκαμε μεσα στο ταξι που σταματησε μπροστα μας και του δωσαμε το χαρτακι με την διευθυνση. Εγω δεν ξερω γερμανικα μα αφου ξερει η Ελενα ειμαστε καλα! Θα μαθω και εγω τα βασικα και ολα καλα!
Φτασαμε μπροστα σε μια μεγαλη πολυκατοικια. Μεγαλη!

"13€ bitte" ειπε ο ταξιτζης με τη βραχνη φωνη του. Δεν ηταν τοσο ωραια σαν του Χαρ-

"Θα βγεις ή θα μεινεις για παντα μεσα στο ταξι;" Η Ελενα με εβγαλε απο τις σκεψεις μου και ειχε ενα ειρωνικο χαμογελο στο προσωπο της. Της χαμογελασα και βγηκα απο το αμαξι. Το κτηριο ειχε ενα ξεθωριασμενο πορτοκαλι χρωμα. Μπηκαμε μεσα και αρχισα να ανεβαινω τις σκαλες.

"Εχει ασανσερ" μου ειπε η Ελενα και κατεβηκα τα δυο σκαλια που ειχα ανεβει. Η Ελενα πατησε το κουμπι με τον αριθμο του οροφου που μεναμε, το 5. Ευτυχως δεν ειμαστε και πολυ ψηλα, δεν τα μπορω τα υψη και τοσο. Οι πορτες ανοιξαν και υπηρχαν μπροστα μας τρεις πορτες. Δεν ειχαμε το κλειδι, θα μας το εδινε ο διαχειριστης της πολυκατοικιας, μα δεν μας ειπε που να τον βρουμε. Η Ελενα καθοταν σκεπτικη, μεχρι που αποφασισα να δρασω κι εγω μια φορα! Χτυπησα το κουδουνι της πορτας στα αριστερα μας. Η Ελενα με κοιταξε σοκαρισμενη λιγο. Δεν της αρεζε να μιλαει με αγνωστους και εφοσον εγω δεν μιλουσα γερμανικα, επρεπε να συννενοηθει αυτη.
Η πορτα ανοιξε και ενας νεαρος με λαμπερα γαλανα ματια και ξανθα μαλλια ανοιξε την πορτα. Φαινοταν αγουροξυπνημενος και μετανιωσα που χτυπησα το κουδουνι και τον ξυπνησα.
(Θα τα γραφω στα ελληνικα για να καταλαβαινετε κι εσεις χδ καθε φορα που μιλανε στα γερμανικα θα βαζω αυτο το συμβολο: ~ )
Η Ελενα εμεινε να τον κοιταει σαν χανος. Κι αυτος το ιδιο την Ελενα. Σκουντηξα διακρητικα την Ελενα και καθαρισε το λαιμο της πριν μιλησει.

"~Εμμ...γεια..ειμαστε οι καινουριες και δεν ξερουμε εμμ..που ειναι το διαμερισμα μας και εμμ..δεν εχουμε ουτε το κλειδι και λυπομαστε που σε ξυπνησαμε" ειπε μπερδεμενα οτι κι αν ειπε και ο νεαρος την κοιταξε περιεργα.

"Τι γινεται;" Την ρωτησα.

"Κατσε..μιλατε ελληνικα;;" Ειπε ο νεαρος και ενα χαμογελο στολισε το προσωπο μου.

"Ναιι!" Ειπα χαρουμενα και χαμογελασαμε ολοι.

"Ειμαι ο Ναιαλλ, γιος του διαχειριστη. Εχω τα κλειδια σας και το διαμερισμα σας ειναι απεναντι απο το δικο μου! Εδω μενει ο Ζευν, ο κολλητος μου." Ειπε ο Ναιαλλ και εδειξε με το χερι του την πορτα στη μεση απο τις δικες μας.

"Ευχαριστουμε! Εγω ειμαι η Ελενα" ειπε η Ελενα και τα ματια της ελαμπαν καθως ηταν κολλημενα στον Ναιαλλ.

"Και εγω ειμαι η Ροουζ" ειπα χαμογελαστα. Μετα απο λιγα λεπτα αμηχανης σιωπης, και αφου μας εδωσε τα κλειδια, εσπασα τη σιωπη.

"Λοιποοον, καλυτερα να παμε σπιτι μας, ξερεις, εχουμε να ξεπακεταρουμε κιολας, και να φαμε γιατι πεθαινω της πεινας!" Ειπα αρχισα να τραβαω την Ελενα απο το χερι της. Ο Ναιαλλ μας χαιρετησε και μπηκαμε στο διαμερισμα μας. Ηταν επιπλωμένο. Το σαλονι ειχε κρεμ χρωμα και υπηρχε ενας κοκκινος δερματινος καναπες με μια κοκκινη πολυθρονα. Διαλεξαμε δωματιο απο την εμφανιση της πορτας και η Ελενα μπηκε στο δωματιο που διαλεξε. Πηρα μια ανασα, και αγγιξα το χερουλι της πορτας του δωματιου μου. Το κατεβασα προς τα κατω και πριν ανοιξω την πορτα ακουσα την Ελενα να τσιριζει. Παρατησα τη βαλιτσα και ετρεξα στο δωματιο της. Μολις μπηκα μεσα, εμεινα με το στομα ανοιχτο.

Ηταν πανέμορφο!

Η Ελενα ηταν κόκκινη απο τον ενθουσιασμό της και την αγκάλιασα.
"Αυτό είναι το σπίτι ΜΑΣ" ειπε τονίζοντας το 'μας'.