You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

21

*εννια μηνες μετα*

Πήρα τη μπέμπα στην στην μου και πήγαμε στο παράθυρο του δωματίου μου.

"Κοιτα, αυτές οι σταγόνες ειναι η βροχή! Ειναι υγρή και κρύα, μα θα σου αρέσει η αίσθηση της πάνω στο δέρμα σου. Έβγαινα της δύσκολες μέρες εξω, καθόμουν απο κάτω της και την άφηνα να διαλύεται στο δέρμα μου, ηταν υπέροχη αίσθηση!" Τα μάτια μου λαμπιριζαν οσο της μιλούσα, αυτη χαμογελούσε και ελεγε διάφορες δικές της λέξεις, που δεν καταλάβαινα.

Το τηλέφωνο μου χτύπησε.

"Παρακαλώ;" Ειπα κρατώντας το τηλέφωνο στο αριστερό μου χερι, και τη Νορα στο άλλο.

"Έτσι να με παρακαλάς" ακούστηκε μια βραχνή γνωστή φωνή απο την άλλη γραμμή.

"Χάρρυ!" Γέλασα και έκανε κι αυτος το ίδιο.

"Τι νέα sis?" μου είπε σοβαρά αυτη τη φορά.

"Να εδώ, εχω τη μπέμπα στην αγκαλιά και εσένα στο χέρι μου!" Γέλασα τρανταχτά.

"Ανώμαλη" γέλασε.

Η Νορα άρχισε να γκρινιάζει, και έβαλα τον Χάρρυ σε ανοιχτή ακρόαση, αφήνοντας το τηλέφωνο στο κρεβάτι και έκατσα στην καρέκλα, μπροστά από το παράθυρο.

"Είμαι λίγο μωρέ. Αλλα κανένας δεν σε ξεπερνάει εσένα φίλε μου" του ειπα παιχνιδιάρικα και γέλασε. Η μικρή άρχισε να γελάει και να ταρακουνιεται απο χαρά.

"Μου λείπεις" ειπε νοσταλγικά και κατσούφιασα.

"Υπομονή" του είπα.

"Ποτέ θα έρθεις;" Με ρώτησε ενθουσιασμένος.

"Σε ενα μήνα" του είπα και ξεφυσηξε.

"Καλα"

"Μην θυμώνεις!" Του είπα.

"Δεν θύμωσα. Απλά μου έλειψες πολυ, μωρ-Ροζι, παρα πολυ. Θέλω να δω επιτέλους την κολλητουλα μου!" Ειπε και γελασα στη ιδεα να με πει 'μωρο μου'. Περισσότερο από το να με λέει κολλητουλα  του. Άκου εκεί. Πότε γίναμε εμείς κολλητοί;
Επίσης, το μωρό ακούγεται ωραιο απο τον Χαρρυ. Θα είμαι το μωρό του, το μεγάλο του μωρο!

"Πρέπει να κλείσω, θα παω βολτα με τη μικρή." Του ειπα και σηκώθηκα με τη Νορα στην αγκαλιά μου, και επειτα την αφησα στο κρεβατι ανασκελα, να κοιταει το ταβανι. Χαιροταν, γελουσε, παρολο που κοιτουσε το κενο.

"Τι ωρα θα εχεις γυρισει;" Με ρωτησε.

"Κατα τις εξι θα ειμαι σιγουρα εδω" του ειπα και φιλησα το τελεφωνο, σημα οτι κλεινω. Εκανε το ιδιο και χαμογελασα.

"Παμε βολτουλααα!" Ειπα στη μπεμπα και την σηκωσα για να τη ντυσω. Η Ελενα της πηρε ενα πανεμορφο φορεματακι ροζ, με ενα μεγαλο φιογκο στη μεση της. Εγω εβαλα μια γκρι φορμα converse, μια ανοιχτο γκρι φανελακι με μια μαυρη ζακετα. Εμασα τα μαλλια μου ενα χαλαρο κοτσο και εβαλα την Νορα στο καρότσι της.
Βγηκαμε εξω και αρχισαμε να περπαταμε -βεβαια η Νορα ηταν στο καροτσι- καθως η βροχη επεφε πανω μας. Η Νορα γελούσε και καθε φορα που επεφτε μια σταγονα στο πρόσωπο της κουνιόταν δεξια-αριστερα απο την χαρα της! Χαμογέλασα στο θεαμα. Ειναι αξιολατρευτη!

*στο σπιτι*

"Μαμάκα γυρίσαμε!" Ειπα μωρουδιστικα.

"Καλώς τους!" Ειπε μια βραχνή φωνή. Κοκαλωσα.

"Χάρρυ;" Ειπα σοκαρισμένη.