You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

16

Καθόμασταν και τρώγαμε με την Έλενα ενώ σκεφτόμουν. Μήπως ο Χάρρυ να μην με αγαπούσε; Ισως τελικά είχαν δίκιο όλοι όσοι μου είπαν πως ο Χαρρυ ειναι γυναικας. Ίσως απλά ήθελε ένα παιχνίδι. Μα δεν μπορώ να του θυμώσω, δεν μπορώ να θυμώσω σε ενα παιδί.
Ίσως τελικά ούτε οι γονείς μου να μην με αγαπανε. Ίσως γι'αυτό με άφησαν να φύγω τοσο εύκολα. Ειναι περίπλοκα όλα και δεν βγάζουν νόημα. Ποιός γονιός αφήνει το παιδί του να πάει σε άλλη χώρα να μείνει!

"Ροουζ!" Η φωνη της Έλενας με έβγαλε απο τις σκέψεις μου.

"Τι;" Ειπα και αρχισα να τρωω παλι.

"Αφαιρέθηκες" μου είπε.

"Ναι αλλά τώρα είμαι εδώ" είπα και της χαμογέλασα.

"Σίγουρα;" Σήκωσε το φρύδι της.

"Ναι. Δεν πεινάω άλλο. Θα βγω" ειπα και σηκώθηκα. Δεν είπα τίποτα. Άρχισα να ετοιμάζομαι.

-----

Περπατούσα στους δρόμους της Νυρεμβέργης. Έβλεπα διάφορα μαγαζιά. Ωπ! Ενα κομμωτήριο! Λοιπόν, χρειάζομαι ενα κούρεμα και μια βαφή! Μπήκα μέσα και κάθισα στις καρέκλες αναμονής, μέχρι να δω πως θα ζητήσω να με κουρεψει και να με βάψει. Μόλις το βρήκα, της το ειπα και άρχισε.

-----

Κοιτάχτηκα στον καθρεφτη και πολύ μου αρέσει αυτο που βλεπω!

"~Ευχαριστώ πολύ!" Της είπα καθώς χάιδευα τα μαλακά και χωρίς ψαλιδα μαλλιά μου. Πλήρωσα και έφυγα. Η ώρα ήταν τρεις και επειδή είχα χρόνο, πήγα και για ψωνιαααα!

*τρεις ωρες μετα*

Μπήκα στο σπίτι, φορτωμενη με σακουλες με ρουχα. Τις αφησα στον καναπε και επεσα στον καναπε.

"Βρε βρε κοιτα ποια βρηκε το δρομο" ειπε ειρωνικα η Ελενα.

"Ειμαι...πτωμα!" Ειπα με μεγαλα διαλειμματα και ξεφυσηξα.

"Το βλεπω" ειπε και εβαλε τα χερια της στη μεση της.

"Ώπα...έβαψες το μαλλί!" Είπε και ήρθε πιο κοντά.

"Ναι, και τα έκοψα κιόλας" είπα και τα χάιδεψε. Γέλασε αχνά.

"Μην τα πιάνεις θα τα λαδώσεις" ειπε και γέλασε. Της εβγαλα τη γλωσσα και πήγα στο δωμάτιο μου. Ξεντυθηκα, πλυθηκα και έκατσα στο κρεβάτι μου, βάζοντας μουσική. Το κινητό μου δονιστηκε, σήμα πως είχα ενα μήνυμα. Κοίταξα την οθόνη και γουρλωσα τα μάτια μου.

Ο Χαρρυ!