You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

37

Καθως τρωγαμε βραδινο, το φαι ανεβαινει στο στομα μου. Κλεινω με το χερι μου το στομα μου και τρεχω στην τουαλετα, αφηνοντας τη μικρη να με κοιταει με απορια και τον Χαρρυ να με ρωταει αν ειμαι καλα.
Βγαζω τα εντερα μου και νιωθω ενα χερι να μου κραταει τα μαλλια. Γυριζω και κοιταω τον Χαρρυ λαχανιασμενη.
Ξαναξερναω. Η μυτη μου τρεχει και τη σκουπιζω. Παταω το καζανακι και κλεινω το καπακι της τουαλετας. Ο Χαρρυ αφηνει τα μαλλια μου και πηγαινω να ριξω λιγο νερο στο προσωπο μου. Τα ματια μου εχουν μουτζουρωθει και τελικα ετρεχε αιμα η μυτη μου. Και τα χερια μου γεμισαν. Η μυτη μου εχει πασαληφτει με αιμα και φαινομαι χλωμη.

"Φαινομαι χαλια, φυγε, δεν θελω να με βλεπεις ετσι" του λεω καθως σκουπιζω το προσωπο μου με ενα βαμβακι.

"Ακομη και στα χειροτερα σου, πιστευω πως εισαι οτι καλυτερο" μου ειπε και τον κοιταξα. Μου χαμογελασε και με φιλησε στο μαγουλο. Ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο μου και εσμιξε τα φρυδια του.

"Τι συμβαινει, αγαπη;" Με ρωτησε και σκουπισε το δακρυ.

"Τιποτα" του ειπα και χαμογελασα.

"Αυριο θα παμε στο λουνα παρκ" του ειπα και εγνεψε.

"Το απογευμα να φανταστω" μου ειπε και εγνεψα.

Κατεβηκαμε στη μικρη και της ειπα τη δικαιολογια πως μαλλον με πειραξε το φαγητο. Μολις της ειπαμε πως αυριο θα παμε στο λουνα παρκ τσιριξε απο τη χαρα της και με αγκαλιασε. Τη φιλησα στο κεφαλακι της.

Την αλλη μερα:

Ειναι μεσημερι και μολις ξυπναω, βρισκω τη μικρη στην κουζινα στην καρεκλα, να στηριζει το κεφαλακι της στο χερι της και να πινει γουλια γουλια γαλα.

"Τι εχεις μικρο μου;" Την ρωτησα και την χαιδεψα στα μαλλακια της. Αναστεναξε.

"Πινω να πνιξω τα βασανα μου" μου ειπε και κρατηθηκα να μην γελασω.

"Με γαλα;" Την ρωτησα και με κοιταξε σοβαρα.

"Εχει και κακαο" μου ειπε και πιεσε τα ροζ χειλακια της σε μια ισια γραμμη.

"Για πες μου τι εγινε;" Την ρωτησα και καθισα απεναντι της.

"Ο Οστιν θελει να με παντρευτει" μου ειπε και γελασα αχνα.

"Και ποιος ειναι αυτος;" Τη ρωτησα και ξεφυσηξε.

"Μαμα δεν ξερεις τιποτα! Ειναι ενας συμμαθητης μου. Εχει πρασινα ματια και καστανα μαλλια" μου ειπε και εγνεψα. Η μικρη μου μεγαλωνει. Σε λιγο θα βρει το πρωτο της αγορι. Βεβαια ειναι μικρη ακομη μα εχει μεγαλωσει αρκετα. Δεν θα ειμαι στον γαμο της.

"Γιατι κλαις μανουλα;" Με ρωτησε με ανησυχια. Σκουπισα τα δακρυα που δεν ειχα καταλαβει πως ετρεξαν στα ματια μου και χαμογελασα αδυναμα.

"Απλα...μεγαλωνεις μωρο μου. Δεν θα σε χορτασω, δεν θα προλαβω. Λυπαμαι πολυ" της ειπα και μολις ηρθε κοντα μου την αγκαλιασα σφιχτα.

"Που θα πας;" Με ρωτησε παραπονεμενα.

"Πουθενα καρδια μου, πουθενα" της ειπα και κοιταξα πανω.

-----

"Ουιιι ειναι τελειααα" φωναξε η Εμμα απο το τρενακι.

"Ειναι τελεια μανουλααα" φωναξε και το χαζο ο Χαρρυ. Γελασα δυνατα και επειτα εβηξα. Δεν θελω να τελειωσει. Δεν γινεται να τελειωσει.

Την αλλη μερα:

"Δεν γινεται να ειμαι τοσο χαλια" ειπα καθως προσπαθουσα να κρατηθω να μην κλαψω.

"Δυστυχως, η κατασταση σας επιδεινώνεται ολο και περισσοτερο. Λυπαμαι" μου ειπε και ξεσπασα σε κλαματα.

"Η κορη μου ειναι μονο 5! Δεν θα προλαβω να κανω τιποτα. Δεν θα την δω να μεγαλωνει; Αυτο εννοειτε;!" Της ειπα εντονα.

"Λυπαμαι" μου ειπε και εγνεψα. Σκουπισα τα δακρυα μου και εφυγα. Λοιπον, εχω σχεδιο. Δεν θα το αφησω ετσι. Δεν θελω να τους συεναχωρησω.