You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

18

Έβαλα τις μαύρες πιτζάμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, διαβάζοντας ενα βιβλίο.
Ένα χτύπημα στην πόρτα με έκανε να αναπηδησω και να κλείσω το βιβλίο.
Είναι η Έλενα. Είναι υπερβολικά έντονα βαμμένη θα έλεγα και φοράει μια μαύρη κοντή φούστα, μαύρο καλσόν, μια κοντή μαύρη μπλούζα με μια νεκροκεφαλές και μαύρες γόβες.

"Θα βγω" μου είπε χαμογελώντας.

"Οκ" της είπα. Θυμάμαι απο παλιά πως δεν της αρέσει να κριτικάρουν τα ρούχα της. Και κανείς δεν θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Ότι θέλει ο καθένας φοράει. Και κανένας δεν έχει τι δικαίωμα να σε αγγίξει ακόμη και γυμνή να είσαι.

Άκουσα την εξώπορτα να κλείνει και ετσι αποφάσισα να κοιμηθώ.

~~~

"Χαχαχα"

"Σσς κάνε ησυχια χαχα"

'Ψιθυροι' με ξύπνησαν. Άκουσα ήχους φιλιών μα δεν έδωσα σημασία. Ανακοινώθηκε.

*ενα μηνα μετα*

Η κατάσταση συνεχίστηκε για αρκετό καιρό. Η Έλενα ερχόταν κάθε βράδυ αργά, και με άλλο αγόρι. Αγαπούσε τον Ναιαλλ και αυτός την αγαπούσε, μα κανένας δεν έκανε το βήμα για κατι περισσότερο. Έτσι έβγαινε και διασκέδαζε με διάφορους τυπαδες.

"Σσς χαχα" ακουσα την Ελενα να λεει για αλλη μια φορα. Δεν εδωσα σημασια.

"Ωχ" είπε το αγόρι και έπειτα ακούστηκε κάτι να πέφτει στο πάτωμα και να σπάει. Σηκώθηκα αγανακτισμένη, φόρεσα τις παντόφλες μου και πήγα στο σαλόνι να δω τι γίνεται.
Μα φυσικά, η Ελενα μεθυσμένη μαζι με ενα αγόρι εξίσου μεθυσμένο.

"Πφφ" ξεφυσηξα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Ήπια λίγο νερό και πήγα προς το δωμάτιο μου, μα με σταμάτησε το αντικείμενο που έπεσε, ή μάλλον έριξε κάποιος από τους δύο κάτω. Ήταν μια κορνίζα μου με τους γονείς μου. Μου έλειψαν. Εχω να τους πάρω τηλέφωνο δυο εβδομάδες! Οχι οτι πριν τους έπαιρνα πιο συχνά, δεν μπορούσα. Σήκωσα τη σπασμένη κορνίζα, έβγαλα τη φωτογραφία και πέταξα τον σπασμένο -πλεον- σκελετό της. Η Έλενα με το αγόρι ειχαν παει στο δωμάτιό της και έκαναν...οτι έκαναν κάθε μέρα. Στριφογυρισα τα μάτια μου και κοίταξα την ωρα. 4:03. Πφφ τι κάνω τωρα; Δεν μπορώ να κοιμηθώ οταν με ξυπνάει καποιος. Έκατσα στον καναπέ και αποφασισα να δω μια ταινία, οταν το κουδούνι χτύπησε. Έσμιξα τα φρύδια μου και πήγα να ανοίξω. Ποιος μπορεί να ειναι και τι να θέλει τέτοια ώρα;

Ο Ζευν. Μα τι Δεν εδω;

"Γεια" είπε και έσκυψε το κάτω χείλος του.

"Τι κάνεις εσύ εδω; Και τέτοια ώρα κιόλας;" Ακούστηκε πιο απότομο απ' οτι ήθελα.

Στεναχωρήθηκε.

"Εγω-συγγνωμη δεν το εννοούσα ετσι. Χάρηκα που ήρθες, απλά ξαφνιάστηκα και η Έλενα πάλι κάνει τα ιδια και είμαι συγχυσμένη" είπα και αναστέναξα. Έσμιξε τα φρύδια του.

"Ποιά ιδια;" Με ρώτησε καθώς μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
Του είπα τα πάντα. Όχι μόνο με την Έλενα, αλλά και με τον Χάρρυ, και τον βιασμό μου.

"Oh" ηταν το μονο που μπορεσε να πει. Πήγε να ανοίξει το στόμα του να πει κάτι, να τον διέκοψα.

"Ας τα αφήσουμε αυτά τώρα. Θες να δούμε μια ταινία; Έτσι κι αλλιώς δεν με πιάνει ύπνος" Του ειπα χαρούμενα.

Δεν ξέρω γιατι ειμαι χαρουμενη, μα χαρηκα που τον ειδα.

"Αμε" ειπε και ανακαθισε στον καναπέ.

"Ποιά να βάλω;" Τον ρωτησα καθως εβλεπα τις ταινιες.

"Όποια θέλεις" μου είπε. Ένιωθα το βλέμμα του πάνω μου, καθώς έψαχνα για την αγαπημένη μου ταινία.

"Εδώ είμαστε" ειπα χαρούμενα. Την έβαλα να παίζει και κάθισα δίπλα του.

"Ποιά θα δούμε;" Με ρώτησε.

"Titanic" ειπα με αστεία φωνή. Ο Ζευν στραβομουτσουνιασε και του έβγαλα τη γλώσσα. Το αγόρι που κοιμήθηκε με την Ελενα βγήκε εξω απο το δωμάτιο της. Ούτε χαιρέτησε. Απλά έφυγε.

Έτσι είναι όταν ο άλλος είναι κοινωνικός...

*δύο ώρες μετα*

Έχω πλανταξει στο κλάμα και ο Ζευν με αγκαλιάζει. Ρούφηξα τη μύτη μου και σηκώθηκα απο τον καναπέ, το ίδιο και ο Ζευν.

"Ας φεύγω κι εγώ" ειπε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Έγνεψα και του άνοιξα την πόρτα. Με κοίταξε μια τελευταία φορά και έφυγε.

Ξενέρωσε με την ταινία σίγουρα.