You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

25

Είχαν έρθει πλέον όλοι πιο κοντά μου και δεν νομίζω να με έπαιρνε να φωνάξω. Ο Λούις μου έπιασε σφιχτά τους καρπούς με τα χέρια του και με έριξε στο κρεβάτι, δεν αντιστάθηκα. Όλα είναι μάταια. Δεν μπορώ να πιστέψω τι γίνεται αυτη τη στιγμή. Τον κοιτούσα στα μάτια όση  ώρα μου έδενε τα χέρια στο Κεφαλάρι του κρεβατιού με χειροπέδες. Μολις τελείωσε με κοίταξε με ενα ψυχρό βλέμμα και βγήκε απο το δωμάτιο. Ο Κριστιαν καθόταν στην καρέκλα που ειχα βαλει πριν στην πορτα, ετριβε το πηγούνι του με τον αντίχειρα και το δείκτη και με παρατηρούσε προσεκτικά. Ο Ζευν ήταν στην πόρτα ολη αυτή την ώρα και απλώς κοιτούσε.

"Πήγαινε φέρε μου τα εργαλεία Μαλικ" ειπε ο Κρίστιαν και άρχισα να κλαίω ξανά.

"Μην φοβάσαι, δεν θα νιώθεις πονο για πολύ, πιστεύω πως ο ψυχικός πόνος θα σε πονέσει περισσοτερο" μου είπε με ενα χαμόγελο...ενθουσιασμού; Τι άνθρωπος ειναι αυτός; Και τι εννοεί με ψυχικό πόνο;

"Σίγουρα θα πονέσει η ψυχή σου με αυτα που θα σου πούμε" ειπε λες και διαβασε τη σκεψη μου. Ο Ζευν ήρθε και έφερε ενα τσαντάκι, δερμάτινο μαύρο. Ο Κριστιαν πηρε το τσαντακι κ ηρθε πιο κοντα μου. Άρχισα να κουνιέμαι σαν Μανιάκι και να τσιριζω. Ο Κριστιαν μου εδωσε ενα δυνατό χαστουκι που ένιωσα να ταρακουνιεται ολο μου το σαγόνι. Άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Άνοιξε το τσαντάκι και προσπάθησα να σηκώσω το κεφαλι να δω τι εχει μέσα. Κατάλαβε την κίνηση μου και χαμογέλασε πονηρά.

"Ανυπόμονη" ειπε και μου έκλεισε το μάτι. Γουρλωσαν τα μάτια μου και γύρισα το κεφάλι μου για να μην βλέπω. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένιωσα κατι κρύο να ακουμπάει το μάγουλο μου.

Ήταν ενα μαχαιρι! Οχι οχι οχι οχι.

"Σε παρακαλώ, μη-μην με πει-ραξεις" είπα με τρεμάμενη φωνή μεσα απο τους λυγμούς μου. Γέλασε τρανταχτά και άρχισα να κλαίω περισσότερο. Με μια κίνηση μου έσκισε το παντελόνι και τη μπλούζα, αφήνοντας με μονο με τα μαύρα μου εσώρουχα. Ένιωσα ενα αεράκι να χτυπάει το σχεδον γυμνο μου σωμα κανοντας με να ανατριχιασω.

Ένιωθα τόσο εκτεθειμένη.

Πηρε ενα αλλο πιο κοφτερό μαχαίρι και άρχισε να 'χαιδευει' τα πόδια μου με την άκρη του. Έτρεμα ολόκληρη. Οταν έφτασε στο μπούτι το πάτησε μέσα κάνοντας με να ουρλιάξω και χάραξε μια γραμμή στο μπούτι μου. Αίμα άρχισε να τρέχει και ούρλιαζα απο πόνο.

"ΜΗ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΣΤΑΜΑΤΆ!" Φωναξα και σταμάτησε να με κόβει.

"ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ; ΕΣΕΙΣ! ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ; ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;!" Ουρλιαξα.

"Θέλουμε να εκδικηθουμε τον μπαμπά σου μικρή, οχι εσένα. Αλλα πρέπει να τον χτυπήσουμε στο αδύναμο σημείο του, και μάντεψε, αυτό εισαι ΕΣΥ!" Μου ειπε και γουρλωσαν τα μάτια μου.

Γιατι να θέλουν να του κανουν κακο; Που εχει μπλεξει ο μπαμπας; Και που ειναι ο Χαρρυ;

*Harry's pov*

Έχω πάρει το αμάξι του Ναιαλλ και προσπαθώ να βρω το πατρικό του Ζευν. Θυμάμαι ελάχιστα τον δρόμο μα είναι το μονο σπίτι στην περιοχή, ετσι θα ειναι εύκολο.

"Μην την αγγίξεις, σε παρακαλώ" άρχισα να μουρμούραω.

"Μην τολμησεις-" ο ήχος του κινητού μου διέκοψε τα μουρμουρητά μου.
Ηταν η Έλενα! Το σήκωσα κατευθειαν.

"Χαρρυ; Μου ήρθε ενα μήνυμα! Από κάποιον Κρίστιαν, που λέει να τους επιστρέψουμε τα λεφτα που έκλεψε ο πατέρας της Ροουζ! Δεν εχω μια, Χαρρυ πάνε εκει γρήγορα δεν θέλω να πάθει κακό" η φωνή της έσβησε στο τέλος και το έκλεισα. Ανέβασα ταχύτητα και πέρασα απο ενα δάσος. Το θυμάμαι αυτό! Ωπα... Από που στρίβουμε; Δεξιά ή αριστερά; Δεν θυμάμαι τις στροφές... Αριστερά λοιπόν..

Γαμωτο! Λαθος...

"Κρατήσου Ροουζ" γρυλισε νευριασμένος με τον εαυτό μου.

*Rose's pov*

"ΑΑΑΑ ΣΤΑΜΑΤΑΑ" ούρλιαζε καθως έκανε χαρακιές σε ολο μου το σώμα. Οι κόρες των ματιών του ειχαν μεγαλώσει και τα μάτια του γυάλιζαν.

"Σαδιστή!" Φώναξα και τον έφτυσα.

Γύρισε αργά το κεφάλι του και με κοίταξε άγρια στα μάτια. Μου εκανε μια βαθιά ψαράκια στο αριστερό μου μάγουλο και ουρλιαζα. Έπειτα, πηρε ενα μπουκαλάκι και άνοιξε το καπάκι. Η μυρωδιά του μου θυμίζει...ξίδι.
Γουρλωσαν τα μάτια μου και άρχισα να κουνιέμαι μανιακη. Έχυσε λίγες σταγόνες σε όλες μου τις πληγές και ούρλιαζε απο πόνο. Ημουν αδύναμη πια και άρχισα να κλείνω τα μάτια μου. Απο εκει και πέρα, σκοτάδι.