You Don't Know What Love Is [COMPLETED]

11

*ενας μηνα μετα*

Ένας μήνας.
Πέρασε ένας ολόκληρος μήνας από τότε που ο Χάρρυ μου είπε ολα αυτα.
Δεν είπα τίποτα στους γονείς μου βέβαια, ντρέπομαι.
Στο σχολείο ουτε 'γεια' δεν λέμε με τον Σταιλς. Ούτε καν τον κοιτάω, μα νιώθω κάποιες φορές το βλέμμα του πάνω μου, μα δεν δίνω σημασία.
Σήμερα Παρασκευή! Λατρεύω τις Παρασκευές!
Αποφάσισα να βάλω σήμερα σορτς μιας και κάνει ζέστη, με μια άσπρη μπλούζα V και τα άσπρα μου σταρακια. Έπιασα τα μαλλιά μου κότσο και έφυγα.
Μόλις έφτασα στο σχολείο δεν ηταν κάνεις! Μπαίνω μέσα και παω να ανοιξω την ταξη μου, μα ηταν κλειδωμενη. Τι γίνεται; Μ'άρεσε που θα αργουσα κιολας.

"Έχουμε κενό" άκουσα μια βραχνή φωνή από πίσω μου που με εκανε να αναπηδησω. Ήξερα ακριβώς ποιος ηταν, απο τις ανατριχίλες που έφερε στη ραχοκοκαλιά μου.

"Γιατί;" Ειπα ξερά. Τον κοίταξα στα ματια μα δεν ήθελα να έχουμε οπτικη επαφή γι'αυτό κοιτούσα τα πάντα γύρω μου. Ω για δες, τι ενδιαφέρον παράθυρο!

"Λείπει ο Παππας" μου ειπε κι αυτος ξερα. Μόλις το άκουσα μια λαμψη εμφανιστηκε στα ματια μου. Όμορφα! Ο κος Παππας δεν ειναι κακός, αλλά αυστηρός και σπαστικος. Η φωνή του ειναι δυνατή και λες και εχει σφινωσει κάτι στη μύτη του και προσπαθεί να μιλήσει μα ταυτόχρονα να φυσήξει για να βγει. Δεν μου εχει κανει καμια παρατήρηση μα με κοιτάει κάθε φορά με αυτο το δολοφονικό βλέμμα του δασκάλου που λεει 'σηκωσε το χερι σου, δεν δαγκωνω' μα εγω σκύβω απλα το κεφάλι μου, γιατι πολυ απλα δεν καταλαβαίνω Χριστό από αυτά που κανουμε! Άρχισα να χορευω σαν καθυστερημενο, μα μετα θυμήθηκα πως ο Χάρρυ με εβλεπε αυτη τη στιγμή και ένιωθα τα μαγουλα μ να κοκκινίζουν. Ο Χάρρυ γελουσε πνιχτα και γελασα κι εγω λιγο. Ουαου! Η μεγαλυτερη συζητηση μας...

"Θα ερθεις ή θα μεινεις εδω μια ολοκληρη ωρα;" Μου ειπε καπως ξερά.

Οσο κι αν προσπαθείς να μεινεις μακρια μου δεν μπορεις Σταιλς. Μα τι λεω;! ΕΓΩ θελω να μεινει μακρια μου! ΕΓΩ τον εδιωξα! Αλλα απο την αλλη, τον αγαπαω, και δεν θελω να ειμαι μακρια του. Θελω να καθόμαστε να βλέπουμε παιδικά αγκαλιά στον καναπέ και να με φιλάει, οταν μαγειρεύω να έρχεται και να με αγκαλιάσει απο πίσω και να χαμογελάμε και οι δυο σαν χαζά. Χμμ... Ναι αυτο θελω!

Μισό. Τι; Είπα πως τον αγαπάω; Όχι. Απλά μου αρέσει.

"Θα ερθω, αλλα που;" Τον ρώτησα καθώς προχωρούσα δίπλα του προς την έξοδο του σχολείου.