The Story of Us (Cinderella's Panty)

Chapter 10: And So I Did

"You don't know what you are asking for," he said. I noticed that the tone of his voice changed. Parang lumalim at bumigat ang boses niya.

I wanted to see his gace's expression pero pero hindi ko maalis ang mata ko sa crotch area niya. Para kasing may mga campers at nagtayo ng tent doon. I really really wanna see it ay kung hindi siya papayag ay baka mamatay ako sa sobrang curiousity.

"Patingin lang naman ako, pleaseeee. . ." I know that I sounded like a ten year old girl na nagpapabili ng laruan but I don't care. "Pleaseeeee. . ."

"Listen to me, baby, malumanay niyang sabi kahit sunod-sunod ang paghinga niya ng malalim. "I'm on the verge of taking you. I don't want to give in but you are a pretty and damn hot girl and I'm close to my limits. So you need to back off now. . . hanggang kaya ko pang pigilan amg sarili ko."

Huh? Take me to where? Give in to what? Hindi ko maintindihan ang ang mga sinabi niya at wala

akong balak na intindihin iyon.

Ang gusto ko lang ngayon ay makita ang itinatago niya sa likod ng pantalon niya.

I have to see it.

I need to see it.

At abot kamay ko na. Isang zipper lang ang kailangan kong ibaba para matupad ang isa sa mga life long dreams ko. Minsan lang dumating ang ganitong chance kaya kahit na maubos ang boses ko kakapilit sa kanya ay gagawin ko basta hubarin lang niya ang pants niya.

"Huwag ka namang madamot, o. Hubarin mo na," pakiusap

ko. "Please, please. Pretty pleaseee..."

"No," he firmly said and my world crumbled. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat at marahan niya akong inilayo sa kanya. "Don't be stubborn. Go back to your bed now."

Oh, this couldn't be!

"Ayoko!" I raised my voice at tinabig ko ko ang mga kamay niya.

Marahas siyang nagbuga ng hangin pagkatapos ay napahawak siya sa batok niya at tumingala sa kisame. Sa tingin ko ay nauubusan na siya ng pasensya dahil sa kakulitan ko. But could he blame me? I'm just a girl who's trying to fight for her dream.

He just looked up for awhile na para pang sa kisame siya makakahanap ng karagdagang pasensya. Nang marahil ay makalma na niya ang sarili niya ay muli siyang tumingin sa akin. "You need to listen to me and do what I'm telling you to do," buong kaseryosohan niyang sabi. "Go to that bed, close your eyes and rest. And when you wake up and you're already sober, you'll surely thank me."

My brows furrowed. Kung kanina ay siya ang nauubusan ng pasensya, ngayon ay ako naman. Bakit ba masyadong pa hard to get ng lalaki na 'to? Hindi kaya . . . "Bakla ka ba?" I blurted out.

Agad na nagdilim ang mukha niya and his jaws clenched. Nakita ko na kumislap

and mga mata niya sa galit and for one moment naisip ko na pwede niya akong saktan. Pero hindi iyon nangyari. I think he managed to collect his calm. Again.

"No, I am not gay," he murmured.

So if he's not gay then why?

"Nahihiya ka ba? Virgin ka pa ba?" I couldn't think of any other reasons anymore.

Kumunot ang noo niya at nagsalubong ang kanyang kilay pero hindi tulad kanina sa gay question ay wala akong makitang galit sa mata niya. In fact he was chuckling na para bang may nakakatawa sa tanong ko.

"I lost my virginity ages ago, baby. And please don't ask me how old I was because you'll be mortified."

"Ganoon naman pala eh, so bakit nga ayaw mo?" I asked for the nth time. Inside my mind I was already making a back up plan in case na hindi ko talaga siya mapilit.