Chapter 27: With YouI was silent as we cruised on the university's driveway. I was still reeling because of the electricity brought by his touch. I sighed and look outside the window. I was confused.
We got out of the university in no time but instead of taking the south bound lane ay niliko niya ang kotse niya papunta sa north.
"Hey, hindi ito ang daan papunta sa boarding house ko," I informed Nile sa pag-aakala na namali lang siya ng pagliko o talagang hindi niya alam.
But he shrugged his shoulder and then he grinned. "Wala ka namang gagawin sa boarding house so I thought that we could hang-out, first. Where do you wanna go? Mall? Restaurant? Arcade?"
Umikot ang tiyan ko dahil sa sinabi niya. Us hanging out means I have to spend more time together. May maliit na boses na bumubulong sa akin na pumayag at sumama sa kanya but the warning bells were much louder than the little voice. This is not a good ideya lalo na at nakukuryente ako. Baka bigla na lang akong mangisay.
"H-hindi pwede. Ayaw ko. Iliko mo na ang kotse or better yet, ihinto mi lang sa tabi. Bababa na lang ako," utos ko sa kanya but he did not even bat an eyelash. Tuloy lang siya sa pagmamaneho kaya nakaramdam ako ng inis. "Ano ba? Kapag hindi mo inihinto ang kotse mo ay tatalon ako! Isa! Dalawa!"
He smirked. "You can count up to one hundred but you cannot jump out pf my car. The doors are locked , babe."
I gritted my teeth. "Ano bang nakita mo sa akin at lagi mo na lang akong tinatangay ha?"
Mula sa daan ay lumingon siya sa akin at ngumiti. "You are everything that I am looking for, babe."
Nag-riot ang puso ko. "Alam bo bang kidnapping ito?" Pagtataas ko ng boses, miserably trying to sound irritated. "Labag sa batas ang ginagawa mo!"
"You can sew me afterwards. But I have to remind you that I have good lawyers." He said with mirth pagkatapos ay binalik na niya ang kanyang buong atensyon niya sa pagmamaneho.
I sighed at hindi na ako nagsalita pa. I crossed my arms at muli akong tumingin sa labas ng bintana.
"Hey, are you mad?" He asked softly after a long moment of silent.
Naiinis na naman ako. When it comes to Nile, my emotion swings from left to right in just a blink of an eye. But I'd rather na naiinis ako kanya kaysa kung ano-ano ang nararamdaman ko. This emotion is safe.
"Halata ba? Malamang badtrip ako. Sino ba namang matutuwang nakidnap siya. di ba?" I snapped.
Yes, Cindy! That's better. Tarayan mo ng tarayan, I said to myself.
I heard him sigh. "Okay, ganito na lang. Kakain lang tayo and then I'll bring you home na. No more other activities, I promise."
"What if ganito na lang– itigil mo ang sasakyan at bababa na ako. No more eating, no more other activities," I sarcastically muttered.
"Please, babe." Tila batang pakiusap niya.
"Bakit ba ang kulit mo?"
"Because I miss you and I'll take any chance to spend time with you."
Kinagat ko ang ang dila ko. Get a grip, Cindy. Panindigan mo ang pagtataray mo.
"We can eat whatever you want. Do you like steak? Pizza? Pasta? Or Sushi? Perhaps we can go to a Filipino restaurant," he tried to bribe me.
Akma ko sanang sasabihin na hindi ako patay gutom at hindi niya ako madadaan sa mga masasarap at sosyal na pagkain pero may bigla akong naisip na napakagandang ideya.
BINABASA MO ANG
The Story of Us (Cinderella's Panty)
RomanceAng pangalan ko ay Cinderella Magpantay, labing-siyam na taong gulang. Isang simple babae na nanggaling ng probinsiya. Napunta sa Maynila upang makapag-aral. Isang gabing madilim, ang probinsyana ay naging prinsesa. Napadpad sa isang bar na pugad ng...