The Story of Us (Cinderella's Panty)

Chapter 15: Friend

Chapter 15: Friend

"Nothing. Nothing happened coz after the kiss you left me in the middle of the dance floor. I never saw you again that night."

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa sinabi niya. Should I be glad that it was not him? Should I be disappointed that the question in my mind would still remain unanswered? Should I believe him? I don't know. I really don't know.

Siguro ang dapat kong gawin ngayon ay umalis na sa harapan mg lalaking ito at ituloy na lanv ang panandalian kong naudlot na pagmomove-on.

Tumayo ako. "Okay, I done here. That was all that I need to know and well... do. I'm not sorry for punching you. You deserve it," I said at tumalikod na ako para bumalik sa lamesa kung nasaan si Nina. Subalit hindi pa ako nakakaisanag hakbamg ay nahawakan na niya ang isa kong kamay kaya na natigil ako.

"Wait," I heard him say.

I turned again to look at him. Magkasalubong ang kilay ko.

"Bakit? May kailangan ka pa? May nakalimutan ka pang sabihin?" Malamig kong Tanong sa kanya and then I gavr him a I-have-nothing-to-do-with-you-anymore-so-let-my-hand-go look.

Akma siyang may sasabihin pero kasabay noon ay ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa akin. I could not help but grimace dahil ang kamay na hawak niya ang ang pinansuntok ko sa kanya. He notice my expression.

"Hey, something wrong?" He softly ask. Ang tono niya ay para bang nag-aalala siya.

Kung medyo tanga lang ako, I might believe that he was genuinely worried. Pero hindi ako tanga, the concern in his face was not real.

"Bitawan mo ako," I said pagkatapos ay pilit kong binawi ang kamay ko pero imbes na pakawalan ay lalong pang humigpit ang hawak niya. The pain worsen at hindi na ako nakatiis. "Ouch naman! Sabi nang bitiw eh! Nasasaktan ako!"

Nagsalubong ang kilay niya at lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin pero hindi niya ako tuluyang binitawan. Sa halip ay inilapit niya ang kamay ko sa mukha niya para suriin.

Namumula ang kamao ko at may iilan ding mabababaw na galos kaya pala nakakaramdam ako ng hapdi pero wala namang dugo.

"You hurt yourself," he stated the obvious at mas gumuhit ang pag-aalala sa mukha niya.

Marahil may iba siyang agenda that's why he was acting like this. Lokohin niya ang neknek niya.

I snorted. "Malay ko ba na yang mukha mo ay sintigas at mas makapal pa sa semento?" Mataray at pabalang kong sabi pero imbes na magalit ay binaliwala ng niya ang mga salita ko.

Inilipat niya sa pulsuhan ko ang hawak siya saka tumayo. "Come, lets go to the clinic."

"Huh? Bakit?"

Nagpalipat-lipat siya ng tingin sa mukha ko at sa slightly injured kong kamay before he gave me a you-know-why look. "Your wounds need to be tended."

"Anong wounds ang sinasabi mp d'yan? Mababaw ng gasgas lang ang mga 'to. Kita mo nga at hindi naman dumudugo. Malayo ito sa small instestine kaya hindi ko ito ikamamatay. Ang mabuti pa ikaw na lang ang pumunta sa clinic at ipatingin mo yang namamaga mong pisngi." His cheek was bruised. Namumula ito at may kaunti ding gasgas. "Baka kapag nabawasan ang kagwapuhan mo ay ipapatay mo pa ako."

Biglang kumislap ang mga mata niya sa sinabi ko. He cocked his head to one side and a pleased smile formed his lips. "Really?"

My brows furrowed again. "What 'really'?"

"You find me... gwapo," he said at lalong lumawak ang ngiti niya.

"Of course not!" I vehemently denied pero sa loob-loob ko ay gusto kong batukan ang sarili ko. "Wala akong sinabi na gwapo ka!"

"But you suggested na ipitingin ko ang pisngi ko sa clinic dahil baka mabawasan ang kagwapuhan ko. That's what you said, right? It means that you find me good looking."

"Don't flatter yourself too much mister! Expression ko lang iyon!"

"Really?" he asked again. Pinaglololoko niya na ako.

"Really! Talagang talaga. Final answer na! I don'g find you gwapo, okay?! Kaya bitawan mo na ako bago maubos ang pasensya ko. Naku, naku! 'Pag hindi kita natantya, susuntukin kita sa kabilang pisngi mo nang pumantay ang pamamaga. Lalo kang papangit!" Banta ko sa kanya but to my surprise he burst out laughing.

"Anong tinatawa-tawa mo d'yan?" Angil ko sa kanya.

"You," he muttered while gasping for air.

"Anong tingin mo sa akin? Clown? Seryoso ako dito."

"No. It's just that even your violent tendecies amaze me."

"Pagkatapos kitang suntukin at pagbantaan suntukin ulit ay matatawa at maa-amaze ka pa?" Hindi makapaniwalang tanong ko. "May sapak ka ba?"

His brows furrowed. "You lost me. What 'sapak'?"

I rolled my eyes at him. Wala nang pinatutunguhan ang usapan naming ito so I'd better go. Bigla kong ipiniglas ang kamay ko. Hindi niya inaasahana iyon kaya nabitawan niya ako. And before he could make any move ay mabilis akong humakbang patalikod para hindi niya ako maabot. Nang iinis akong ngumiti at kumaway sa kanya bago ako tuluyang tumalikod at naglakad palayo.

Alam ko na halos lahat ng mata sa loob ng cafeteria ay sa akin pa rin nakatutok so I walked with pride. I walked with my head held up high.

Nang makita ni Nina na pabalik na ako ay agad siyang napatayo. Hindi na siya mukha balisa but there was something in her I that I could not fathom.

"We better get out of here," She said nang tuluyan na akonv makalapit sa kanya.

Isinabit niya sa balikat niya ang bag niya bago niya inabot sa akin ang paper bag na naglalaman ng mga nalabhan ko nang mga uniporme. Tumango ako at magkasabay kaming naglakad palabas.

Nang malapit na kami sa exit ng caf ay hindi ko napigilan ang sarili ko ay napalingon ako sa direksyon nang lalaki na ngayon ay narealize ko na hindi ko pa rin al ang pangalan. But it does not matter. Wala akong pakialam kung ano ang pangalan niya.

Nagtama ulit ang aming mga mata, he was still on the same spot where I left him at nakaupo na ulit siya. He still looked cool and he even had the guts to wink at me. I grittedy teeth pagkatapos ay isang irap ang isinagot ko sa kanya.

Pagkalabas namin ng caf ay nagtuloy kami ni Nina sa restroom. She insisted na samahan ako kahit anong tanggi ko. But she was quiet the whole time na para bang may malalim siyang iniisip. I did not probe her anymore. I just let her be dahil baka shock pa siya sa mga nangyari.

Matapos kong magbihis at makapag-ayos ay lumabas na kami sa restroom.

Before we bid our goodbyes ay hiningi niya ang cellphone number ko. I gladly gave it to her. Nang akma na akong tatalikod ay nagulat ako ng bigla niya akong yakapin.

"Thank you. Thank you for doing that for me Cindy," she muttered. "We are friends now."