Hate The Way / ❝Drarry❞

10

Draco kahvaltı masasında tabağını bitirmeye uğraşıyordu. Aynı zamanda annesinin babasıyla konuşmasını dinliyordu. Annesi "Molly Weasley bana yazdı," dediğinde kafasını hızla kaldırdı. "Ne?"

Kadın, Draco'nun dikkatini çekmeyi beklemiyormuş gibi duraksadı. Sonra sakince devam etti. "Geçen sefer kalamadığımız akşam yemeği için. Kibar olmak için sorduğunu düşünmüştüm, gerçekten de bizimle yemek yemek istediğini bilmiyordum."

Draco "Gitmeyeceğiz, değil mi?" dedi. Annesi kafasını salladı. "Baban olmadan ailecek bir yemeğe katılamayız, Draco."

Draco rahatlayarak bir nefes verdi. "Evet... Elbette."

Biraz sessizlikten sonra babası "Onları buraya çağır, Cissa." dediğinde bir an şokla kaldı. Annesi de aynı oranda şaşırmış görünerek "Ne?" dedi.

Babası kafasını biraz daha kaldırarak gururlu ifadesinden ödün vermeden "Onları buraya çağır." dedi. "Yemek yemek istiyorlarsa nerede yeneceği fark etmez, öyle değil mi?"

Draco bir an sonra annesinin gururlu bir ifadeyle gülümsediğini gördü, uzun zaman sonra babasına gözlerinde büyük bir sevgiyle baktı. Adamın bu bakışlar altında biraz da olsa utandığını hissetti, belki de Draco'nun da orada olması onu utandırmıştı ama bunu asla belli etmezdi.

Draco araya girerek "Baba... Onları nasıl buraya çağıracağız?" dedi. Çaresiz çıkan sesi babasının kaşlarını çatmasına sebep oldu. "Neden, Draco? Onlarla daha yeni bir araya geldin."

Draco "Evet," dedi. "Ama burada değildi, baba. Evimiz Ölüm Yiyen karargahı."

Sanki bu gerçek bilinmiyormuş gibi bir sessizlik oluştu. Draco yutkunup masaya baktı, sonunda annesi sessizliği böldü. "Haklısın oğlum ama bak, hepimiz deniyoruz. Baban için bunun ne kadar büyük bir adım olduğunu görmüyor musun?"

Babası "Narcissa-" dediğinde Draco onu bölerek "Görüyorum." dedi. Bunu dediği anda çekinip yutkundu.

Gözlerini annesininkilerden çekip babasının kendisiyle aynı renk olan gözlerine çevirdi. Adam bir an şaşırmış göründü ama duygularını saklamakta o kadar usta bir büyücüydü ki, Draco bu ifadenin kendi uydurması olup olmadığına dair şüpheye düştü.

Babası ilk kez Draco'nun beklediği tepkiyi vermeyerek "Belki de haklısın," dedi. Derin bir nefes vererek devam etti. "Kabul edip gelseler bile kesinlikle burada olmak istemeyecekler."

Annesi araya girerek "Bu gelmelerini daha kıymetli kılar." dedi. "Gelmek istemeyecekler ama biz davet ettiğimiz için gelecekler. İki taraf için ne kadar zor bir şey olduğunu siz de fark edebilirsiniz."

Draco her ne kadar hala iyi bir fikir olmadığını düşünse de hafifçe gülümseyip "Haklısın, anne." dedi. "Her zamanki gibi."

Annesi de kendisine gülümsediğinde babası "Öyleyse onları çağır, Narcissa." dedi. "Neler olacağını hep birlikte göreceğiz."

Annesinin eli destek vermek ister gibi babasınınkini buldu, Draco tuhaf hissederek tabağına geri döndü.

Biraz sonra babası kendisine seslenerek "Draco," dedi. Draco kafasını kaldırıp "Efendim, baba?" dediğinde devam etti. "St. Mungo'ya gitmeni istiyorum. Hastaneye gitmeme izin var, kısıtlı imkanlar dahilinde. Yanımızda bir Seherbaz olacak ama-"

Draco araya girerek "Baba..." diye neredeyse inledi. "Gitmek istemiyorum, insanların içine girmek istemiyorum."

Annesi "Biliyorum, oğlum." dedi. "Ama sana verebileceğimiz süreyi tükettin, sağlığın insanların bize kötü davranmasından daha önemli."

Draco sert bir nefes vererek karşı çıktığını belli etti. Babası sözü kesilmemiş gibi devam ederek "Bir Seherbaz da bizimle gelecek ama orada olacağım." dedi.

Draco bir an duraksadı, gözleri masanın karşısında oturan adama kaydığında daha sakin ve çekingen çıkan sesiyle "Benim için mi?" dedi.

Babası çayını yudumladıktan sonra masaya bakarak "Elbette." diye cevap verdi.

Draco'nun orada oturan adamın gerçekten babası olduğunu fark etmesi biraz sürdü.

Yutkundu, hala gitmek istemiyordu. Hiç kimseyi görmek istemiyordu, yoldaşlığın evlerine gelmesini istemiyordu.

Ama "Tamam." diyerek sessizce kabul etti. Annesinin destekleyici elini sırtında hissettiğinde yutkunup biraz daha yemek yemeye çalıştı.