Wanneer houdt het op? (FM)

Hoofdstuk 29

Ik ben alweer vroeg wakker. Ik trek mijn hardloop kleding maar weer aan en ga een rondje hardlopen. Als ik terug ben stap ik onder de douche. Zodra ik klaar ben kleed ik me snel aan en smeer een broodje. Ik stop het broodje in mijn mond en trek ondertussen mijn jas aan. Ik pak mijn sleutels en stap in de auto. Op naar het bureau, want ik moet Mechels echt even spreken.

'Eva, wat fijn dat je er bent' zegt ze nadat ik haar kantoor binnen ben gelopen. 'Ik zou vandaag graag nog vrij willen hebben' val ik maar meteen met de deur in huis. Mechels kijkt me een beetje vragend aan, waardoor ik maar gelijk weer verder praat. 'Wolfs ligt in coma en hij is niet eens meer in staat om zelf te ademen. Als er vandaag geen verbetering in zit, dan hebben de artsen er weinig vertrouwen in dat het ooit nog goed gaat komen. Ik ben zo bang om hem te verliezen. Het duurt altijd heel lang voor ik iemand vertrouw, maar Wolfs heeft het voor elkaar gekregen om mijn vertrouwen in hem voor zich te winnen. Ik wil graag vandaag nog naar elk bezoekuur gaan nu het nog kan.' Bijna had ik mijn mond voorbij gepraat. Mechels wist natuurlijk nog niks van onze relatie af. 'Ik snap het en daarom krijg je vandaag zeker nog vrij. Ik wil wel dat je me vanavond nog even belt. Dan kunnen we even bespreken hoe de zaken ervoor staan en hoe we het verder kunnen oplossen. Zou je wel wat dossiers mee willen nemen naar huis? Als je dan moet wachten tot je weer naar Wolfs kunt dan kun je als je er behoefte aan hebt wat afronden.' 'Dat vind ik wel fijn. Ik weet anders toch niet wat ik moet doen.' Het is fijn dat Mechels met me meedenkt. Zo heb ik het idee dat ik er niet allen voor sta.

Ik ben nu weer thuis en zit met een stapel dossiers achter mijn laptop. Ik zet een alarm om half elf, dan kan ik weer naar Wolfs. Ik kan namelijk nogal opgaan in mijn werk en dan heb ik geen idee meer van de tijd. Ik begin met het eerste dossier. Normaalgesproken vind ik dit echt het vervelendste werk dat er is, maar nu ben ik er eigenlijk wel blij mee. Zo ben ik niet de hele tijd met Wolfs bezig en gaat de tijd een stuk sneller. Het is nu niet dat ik niet aan hem denk, dat doe ik namelijk nog steeds de hele tijd, maar zo pieker ik niet zo over alles.

De tijd is ook behoorlijk snel voorbij, voor ik het weet gaat mijn alarm af. Ik sluit mijn laptop af en ruim mijn spullen op. Ik fris me even snel op om vervolgens weer in de auto te stappen richting het ziekenhuis. Weer loop ik naar Wolfs zijn kamer om weer op de stoel te gaan zitten en zijn hand vast te pakken. Ik praat weer volop over alle leuke dingen die we hebben meegemaakt. Over onze relatie en hoe we ons steeds weer uit een lastige situatie redde, zodat niemand door zou hebben dat we een relatie hebben. Bij die gedachte moet ik weer lachen. Het heeft ons al een aantal keer in een lastige situatie gebracht, maar steeds hebben we ons er weer uit weten te redden. Vaak kwam dat wel door Wolfs, die is namelijk sneller in het bedenken van een goede smoes. Marion heeft volgens mij wel door dat er iets speelt tussen ons, maar iedere keer als ze een gesprek in die richting stuurde begon ik over iets anders of keek ik haar alleenmaar aan met een blik van hier gaan we het niet over hebben, er speelt niks tussen ons. Ik weet eigenlijk niet waarom ik het haar niet heb verteld. Ik weet ook heus wel dat Marion er niet mee naar Mechels zou gaan.

Voor ik het weet is het bezoekuur alweer voorbij. Ik wil eigenlijk de hele dag door bij Wolfs zijn, maar dat hadden de artsen mij verboden. Wolfs is heel zwak en heeft alle rust nodig om te kunnen herstellen. Als ik de hele dag bij hem zou blijven, zou hij niet genoeg rusten. De artsen zeggen dat hij mijn aanwezigheid wel degelijk merkt namelijk. Hij is onrustiger als ik er ben. Ik heb er niks van gemerkt, maar de artsen zeggen dat ze het wel aan hem kunnen merken. Het doet me wel goed om te weten dat hij doorheeft dat ik er ben. Ik denk namelijk dat hij daarom nog meer zijn best zal doen om weer zelf te gaan ademen en daarna wakker te worden. Ik hoop maar dat die gedachte waar is en ik Wolfs zo snel mogelijk weer bij me heb.