Wanneer houdt het op? (FM)

Hoofdstuk 17

Na voor mijn gevoel uren te hebben gewacht, kwam er eindelijk een arts naar buiten. Ik stond gelijk op van de stoel waarop ik zat. Het duurde even voor de arts ging praten. Wat mij een nog angstiger gevoel gaf.

'Meneer Wolfs heeft geluk gehad, dat u op tijd een ambulance heeft gebeld. Het was kantje boord of hij het zou overleven. Meneer is inderdaad vergiftigd, maar doordat we dat briefje hebben gelezen konden we gelijk goed handelen. Meneer heeft ook een hartstilstand gehad, maar daar was u bij. Daardoor is hij nog zwakker geworden.'

Kon die man niet gewoon zeggen waar het op staat? Ik wil gewoon weten of Wolfs het gaat halen. Net op het moment dat ik hem wil zeggen dat hij me gewoon kan vertellen of hij het gaat halen, doet hij het gelukkig zelf al.

'Meneer ligt in coma. De vraag is alleen of hij het haalt of niet. Hij iser echt heel slecht aan toe.' 'Mag ik nu naar hem toe?' 'Ja, dat mag maar wel rustig aan doen. Hij mag maar 1 persoon per keer naar binnen. En probeer tegen hem te praten. Dat kan hem helpen wakker te worden. Maar denk eraan geen schokkende dingen vertellen!'

Wat dacht die arts wel niet? Dat ik gek ben of zo?! Ik snap zelf ook wel dat ik rustigaan moet doen in de buurt van Wolfs. Zonder de arts te bedanken loop ik langs hem heen de kamer in waar Wolfs ligt.

Ik schrik als ik hem zie liggen. Hij ziet er nog erger uit als toen ik hem vond. Nu in het licht van de kamer zie je pas goed dat hij helemaal onder de blauwe plekken zit. Hij heeft overal schrammen en een paar daarvan zijn zelfs gehecht.

Ik denk weer aan wat de arts zei. Ik moet tegen hem praten. Dat helpt hem om wakker te worden. Niet dat ik daarin geloof, maar ik wil wel graag dat hij weer wakker wordt. Dat we weer samen kunnen lachen. Samen weer zaken kunnen oplossen. En bovenal dat ik hem weer zou kunnen zoenen. Ik mis hem echt zo om me heen.

Zodra hij wakker wordt ga ik hem gelijk vertellen wat ik nou precies voor hem voel. En dat ik een relatie met hem wil. Door deze situatie besef ik steeds meer dat dat echt is wat ik wil. Een relatie met mijn beste vriend, mijn werkpartner. Maar ik wil het echt. Ik heb al veel te lang mezelf voor de gek gehouden. Door steeds mezelf maar voor de houden dat het niet kan. En dat dat niet echt is wat ik wil. Ik wil het namelijk wel. Maar al te graag zelfs!

Zoals beloofd hier nog een deeltje.
Comment/ vote?