Wanneer houdt het op? (FM)

Hoofdstuk 51

We vliegen door de lucht. Als ik alleen had moeten springen, dan was ik nooit gegaan. Maar nu samen met Wolfs ben ik blij dat ik gesprongen ben. Wat een mooi uitzicht zeg! We gaan steeds verder naar beneden en kan nu de plek zien waar de tekst op de grond ligt. Ik kan alleen nog niet zien wat er staat. Ik ben benieuwd wanneer Wolfs het ziet. 'Eef, zie jij daar ook iets liggen?' Hoor ik Wolfs schreeuwen. Hij heeft dus ook gezien dat daar de tekst ligt, alleen weet Wolfs niet dat dat een tekst voor hem is. We zakken nog verder naar beneden en het wordt steeds duidelijker dat het letters zijn die daar op de grond liggen. Nog een klein stukje en dan kunnen we lezen wat er staat. 'Wat lief iemand heeft daar een tekst neergelegd!' Ik moet lachen om Wolfs zijn enthousiasme. Hij moet eens weten dat die tekst voor hem is. 'Bedankt Wolfs, voor alles en ik vind het zo fijn dat je er altijd voor me bent x Eef' leest Wolfs de tekst voor die op de grond ligt. Verder hoor ik geen reactie meer van zijn kant komen. We moeten nog  een klein stukje voor we gaan landen.

Zodra we geland zijn word ik omhelsd door Wolfs. 'Jij bedankt Eef! Echt super gaaf dat je dit hebt geregeld!' Ik word zelf ook enthousiast van zijn enthousiasme. 'Ik wilde je gewoon graag bedanken.' 'Gewoon bedankt was ook goed geweest hoor Eef. Al vind ik dit wel een stuk gaver! Ik had nooit gedacht dat jij zo vol verassingen zou zitten' zegt Wolfs lachend. 'Er is wel meer dat jij nog niet weet.' 'Oh vertel wat heb je nog meer in petto dan?' Ik lach geheimzinnig, omdat ik weet dat Wolfs dan graag wil weten wat ik van plan ben. Alleen nu ben ik echt niks meer van plan. 'Ik heb niks meer in petto' zeg ik lachend terug. 'Nou ik wel! Je hebt me op ideeën gebracht. En nee ik ga je niet vertellen wat. Hoe vaak of hoe lief je het ook zal vragen, ik zeg niks. Je ziet het vanzelf wel.' Nu maakt Wolfs me wel heel erg nieuwsgierig. Hij weet dat ik niet van verassingen houd. Maar ik ken Wolfs ook lang genoeg om te weten dat hij me ook niks gaat vertellen.

Na onze sprong zijn we bij een leuk strandtentje wat gaan eten. Wolfs had natuurlijk weer wat ingewikkelds, ik had het gewoon bij iets simpels gehouden. Nu lopen we hand in hand langs het strand. We zeggen beide niks, maar dat is ook niet nodig. De dagen van de vakantie gaan veel te snel voorbij. Voordat we het weten gaan we straks alweer naar huis. Dat is iets waar ik nu nog maar niet aan moet denken. We hebben nog een paar dagen te gaan en die moeten we dan ook goed benutten. Doordat ik zo in gedachten was, heb ik niet in de gaten dat Wolfs ineens stil blijft staan. Hij laat zich in het zand vallen en trekt mij bij zich op schoot. Zo genieten we samen van de zonsondergang.

Zodra we het allebei fris krijgen, lopen we weer naar ons appartement. Wolfs wil zoals gewoonlijk met de lift, maar ik neem liever de trap. 'Laten we kijken wie er eerder is. Jij gaat met de trap en dan neem ik de lift. We zien elkaar bij ons appartement en dan zien we wie er sneller was' zegt Wolfs met een grijns op zijn gezicht. Wedden dat ik dat ga winnen. In de tijd dat Wolfs staat te wachten op de lift ben ik natuurlijk allang boven. Ik neem de trap met twee treden tegelijk. Nu maakt Wolfs sowieso geen schijn van kans meer om te winnen. Ik kom inderdaad eerder aan bij ons appartement dan Wolfs. Als ik vijf minuten op hem heb staan wachten besluit ik toch maar vast naar binnen te gaan. Wolfs komt vanzelf wel. Tien minuten later komt hij eindelijk het appartement binnengelopen. 'Jeetje dat duurde echt lang. Volgende keer kun jij ook beter de trap nemen. Is én sneller én het is ook een stuk beter voor die conditie van jou!' zeg ik lachend. 'Hé niks over mijn conditie! Die is prima hoor, dus de volgende keer neem ik gewoon weer de lift. Er moesten nu gewoon heel veel mensen in en uit de lift. Vandaar dat het zo lang duurde.'