Wanneer houdt het op? (FM)

Hoofdstuk 12

Ik moest verder gaan met het bekijken van de beelden. In de tussen tijd zou mevrouw Mechels alle informatie die ik had gevonden doorgeven aan het team dat op de zaak stond. Ze had iedereen bik elkaar geroepen. En zodra iedereen er was kregen ze allemaal en preek. Over hoe het kon dat ze nog niks hadden gevonden, terwijl ik dat wel had. En daarna over hoe ze het nu verder moesten aanpakken.

Ik keek aandachtig naar de beelden, maar kon geen duidelijke aanwijzingen vinden. Ik bleef de beelden net zo lang herhalen tot ik iets zou vinden. En na eentijdje deed ik dat ook. Ik was te veel gefocust op de linkerkant van de beelden, omdat ik daar het bloed had gevonden. Maar juist aan de rechterkant was iets te zien. Je zag Wolfs aan komen lopen en hem om zich heen kijken. Waarschijnlijk zocht hij naar iets wat met de melding te maken had. Na een paar minuten zag je iemand anders in beeld komen. De persoon viel Wolfs van achteren aan en deed en zakdoek of iets wat erop lijkt voor zijn mond.

Ik had Romeo gevraagd of hij kon inzoomen op de man en daar een zo duidelijk mogelijke afdfuk van te maken. Niet veel later kwam hij geschrokken de afdruk naar mij toe brengen. Ik pakte het a4'tje van hem aan en zag waarvan hij zo was geschrokken. De persoon die te zien was leek verdomd veel op Tony. Jet klopte dus wat Chantal mij had gezegd. Het was idd een broer van Tony.

Mechels stopte alle informatie bij elkaar en liet uitzoeken wat er bekent was over de familie van Tony. Niet veel later hadden we er heel wat informatie bij. Bijvoorbeeld dat Tony vaak werd geholpen door zijn broertje. Zijn broertje bleek Twan te heten.

We hadden een adres gevonden en daar gingen ze nu een kijkje nemen. Ik mag niet mee van Mechels. Aangezien ik veel heb ontdekt in mijn eentje heeft ze me liever hier. Ze denkt namelijk dat Wolfs nog in de buurt van Maastricht is. En misschien zelfs nog wel in Maastricht zelf. Jet adres waar Twan zou moeten wonen lag net over de grens in Duitsland.

Mechels wilde dus dat ik hier bleef, zodat als ze zouden weten waar Wolfs zou zitten ik er gelijk heen zou kunnen met het at. Ze wist dat ik mee wilde en dat als ze me niet zou laten gaan ik er zelf wel heen zou gaan. Ik kon haar geen ongelijk geven. Ik had het namelijk al eens vaker gedaan. Bijvoorbeeld die keer dat Maurice de grotten in was gegaan. En we weten allemaal hoe dat is afgelopen. Nee zoiets wilde ze dit keer voorkomen en daarom bleef ik op het bureau.

Op het adres waar Twan zou wonen was niks te bekennen. Het team dat erheen was gegaan wilde weer terugkomen, maar Mechels hield ze tegen. Ze moesten maar eens gaan kijken of die ouders niet thuis waren. Misschien wisten zij iets wat ons zou kunnen helpen.

Hier in Maastricht werd een buurtonderzoek gehouden in de buurt van waar Wolfs vandaan was meegenomen. Twan had het allemaal goed uitgedacht. In de directe omgeving waren geen huizen te bekennen. De kans dat er wat uit het buurtonderzoek zou komen was klein. Maar ik blijf positief.

Ik probeerde nog een keer de telefoon van Wolfs uit te peilen. En tot mijn verbazing lukte het. Ik schreeuwde dat ze moesten komen kijken, maar voor ik kon uitleggen wat ik had gedaan ging mijn telefoon. Wolfs stond er in het scherm. Mijn hart maakte een sprongetje. Zou het hem gelukt zijn km om ontsnappen?