အပိုင္း (၂၅)

713 72 4
                                    

Plz don't leave me,Babe

Mew...Babeအား ေသခ်ာစြာ ထမင္းခြံေကြၽးေနသည္။
က်န္းမာေရးအနည္းငယ္ျပန္ေကာင္းလာေသာ Babeသည္လည္း အရင္ကေလာက္မဆိုးေတာ့။

"Babeနည္းနည္း ထပ္စားအုးံ"

အျမဲတမ္းလိုလိုပဲ။ Gulf ေနမေကာင္းျဖစ္ခင္ကတည္းက
Mewဆိုသည့္ လူသားက သူထက္ Babeကို အရင္ဦးစားေပးတတ္သည္။

Babeသာ စကားျပန္ေျပာႏိုင္ရင္ ေသခ်ာတယ္...Babeကိုပဲ
ေကြၽးၿပီး သူကိုယ္တိုင္မစားလို႔ စိတ္ဆိုးေနလိမ့္မယ္။

ထိုအေၾကာင္းေလးေတြးမိေတာ့ Mew ႏႈတ္ခမ္းထက္
အျပဳးံေရးေရးေလး ေပၚလာသည္။ Babeေနမေကာင္းျဖစ္ကတည္းက လူေရာစိတ္ပါ ပင္းပန္းေနခဲ့တာ..။

Babeအေၾကာင္းေလး ေတြးလိုက္ရံုနဲ႔ အားလုးံ ေပ်ာက္ျပယ္သြားေအာင္ Babeက ကုစားႏိုင္လြန္းတယ္။

Babeက မ်က္လုးံေလးေတြက အရင္ကလို တစ္ေနရာထဲကို
စိုက္မၾကည့္ေတာ့ဘဲနဲ႔ လႈပ္႐ွားမႈေတြကို လိုက္ၾကည္ၿပီ။

ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေတာ့ အလုပ္သမားမ်ား တစ္စုတစ္စည္းတည္းႏွင့္ ညီညာစြာ ႐ွိေနသည္။

႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ May အခန္းထဲတြင္ အနား
ယူရင္း အျပင္သို႔ ထြက္ၾကည့္မိသည္။

"အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"

May သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေမးလိုက္ေတာ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက ျပန္ေျဖသည္။

"သခင္ႀကီး သခင္ေလးကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းထားတဲ့
လက္စြပ္ ေပ်ာက္ေနလို႔ သခင္ႀကီး စိတ္ဆိုးေနတယ္"

အိမ္ေတာ္ထိန္း၏ အေျဖေၾကာင့္ May ထိတ္လန္႔သြားကာ
ဘယ္ဘက္လက္မွ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ကြယ္လိုက္သည္။

"တစ္ေနရာရာမွ က်ခဲ့တာေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား"

အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက ေခါင္းအသာၿငိမ့္ရင္း

"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး...လက္စြပ္က သခင္ေလးအတြက္ သီးသန္႔ဒီဇိုင္းျဖစ္တဲ့အျပင္ ဆိုဒ္ကလည္း သခင္ေလးရဲ႕ လက္နဲ႔ တိုင္းယူထားတာ က်ခဲ့ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..."

အိမ္ေတာ္ထိန္း၏ စကားကို ၾကားၿပီး Mayအခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လက္စြပ္ကို ခြၽတ္လိုက္သည္။

Plz don't leave me,babe (Completed) Onde histórias criam vida. Descubra agora