Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
ÇOK UZATMADAN VE SENİ BEKLETMEDEN HEMEN BÖLÜME GEÇELİM :)
LÜTFEN OKUYORSAN HEMEN VOTE VERMEYİ VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMA :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Belki bir gün bu ıssız karanlığın içinden biri alır beni. Ama ben gitmek ister miyim? ~
§
Duygu karmaşası. Sanki bütün duygular içimde savaş ediyormuş ve bu savaşın sonucunda mağlup olan tek kişi ben olacakmışım gibi hissediyordum. Ne düşüneceğimi ve ne hissedeceğimi bilmez haldeydim. Sadece kafamın içindeki savaşı tarafsız bir şekilde izliyordum. Tek isteğim hiçbir şey düşünmemekti.
Suda kaynayan yumurtanın başında beklerken, gözlerim dün gece uykusuz kalmanın cezasını çekiyordu. Gecenin bir vakti uyanıp, üstüne yaşanan olaylar ve öğrendiğim şey ile tamamen uykusuz kalmıştım. Sabahtan beri karnıma ve kasıklarıma saplanan acı da cabasıydı. Savaş'ın söylediği şeyden sonra o an daha fazla konuşmak istememiştim. Geri kalan konuşmayı daha sonra yapmak için söz verip odama uyumaya çıkmıştım ama gözüme bir damla uyku girmemişti. Dediğim gibi, ne hissedeceğime dair hiçbir fikrim yoktu.
Bir yandan tuttuğum dakika dolduğunda, ocağın altını kapattım ve cezveyi alıp bir süre soğuk suyun altına tuttum. Ardından içinden yumurtayı alıp soymaya başladım. Gözlerim uykusuzluktan yanarken kendime gelmek için bir kaç kez göz kapaklarımı kırpıştırdım. Her ne kadar deli gibi uykum olsa da şuan yatsam uyuyamayacağımı biliyordum.
Soyduğum yumurtayı dilimleyip tabağa aldıktan sonra mutfağın ortasında ki tezgahın üstüne hazırladığım kahvaltılıkların yanına koydum ve oturdum. En azından kahvaltı yaptıktan sonra az da olsa kendime geleceğimi düşünüyordum. Dilimlediğim yumurtadan bir parça alırken, gözüm mutfaktan görünen salonun, duvarında ki saate takıldı. Saat dokuza geliyordu. Saatin altında olan dijital takvimi görünce bir an duraksadım.
"Hayır ya..."
Çaresiz bir şekilde söylenirken, çatalı tuttuğum elimi yumruk yaptım ve kafama dayayıp bir süre öylece durdum. Her şey o kadar üst üste gelmişti ki, regl günüm tamamen aklımdan çıkmıştı. Sabahtan beri kasıklarıma saplanan acıyı bile buna yorumlayamayacak kadar fazla şey dönüyordu kafamda.
Yumruk yaptığım elimi kafamdan çekerken huysuz bir şekilde kahvaltımı yapmaya devam ettim. Geç olmadan bir markete gidip ped almam gerekiyordu. Üstüne kendi evimde ki buzdolabında bıraktığım ağrı kesiciler aklıma geldiğinde kafamı masaya art arda vurma isteğini bastırmaya çalıştım.
