Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
BEN FARK ETTİM Kİ UMAY VE SAVAŞ BENDEN BİR PARÇA GİBİ OLMUŞLAR. ONLARA GERÇEKTEN İNANMIŞIM VE BUNUN EN BÜYÜK NEDENİ SİZLERSİNİZ.BUGÜNE KADAR BENİ DESTEKLEYEN, OKUYAN, YORUM YAPAN VE HER ZAMAN YANIMDA OLDUĞUNU HİSSETTİREN OKURLARIMA BİNLERCE KEZ TEŞEKKÜR ETMEK İSTİYORUM ❤️ BU BÖLÜMÜ YAZMAYI SİZİN SAYENİZDE BİTİREBİLDİM. İYİ Kİ VARSINIZ 😊
LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN :)
KEYİFLİ OKUMALAR ❤️
Buraya bölümle alakasız Savaş ve Umay'ı anlattığını düşündüğüm bir gif bırakıyorum ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"~Gecesini tanımadığım bir şehrin sabahına benziyorsun.~"
§
Gün geçtikçe daha çok karmaşık bir olayın içine çekiliyormuş gibi hissetmeye başlıyordum. Hiçbir şey bilmeden nasıl hareket edeceğime dair bir fikrim yokken, her şey daha da zorlaşıyordu sanki.
Bilinmezlik o kadar canımı sıkıyordu ki bu içten içe beni öfkelendiriyordu.
Fotoğraflarımı çeken kişinin babam olduğunu düşünürken, şimdi içimde koskocaman bir şüphe vardı.
Bugün küçük çocuğun elime verdiği notta ki yazı ile, fotoğraflarla gelen notta ki yazı aynı kişi tarafından yazılmıştı.
Gözlerim notta ve çekilen fotoğraflarda gezinirken, fotoğrafların elimden bir anda çekilmesiyle gerçekliğe döndüm. Kafamı kaldırıp Savaş'a döndüğümde dişlerini sıktığını belli eden çene kasları ve çatık kaşlarıyla fotoğrafa bakıyordu.
"Bu fotoğrafları çeken baban değil miymiş?" dedi gözleri hala fotoğraftayken. Ses tonu fırtına öncesi sessizliği andırıyordu. Ne kadar sakin bir ses tonu kullanmaya çalışsada, gerilmeye devam eden yüz ifadesi bunun aksini apaçık ortaya koyuyordu.
"Sanırım." diye cevap verdim düz bir ses tonuyla. Gözlerini bir an olsun elinde ki fotoğraflardan çekmezken Burak'ın sesiyle ona doğru döndüm.
"Kimin seninle ne gibi bir derdi olabilir ki?" diye sordu. O da kafası karışmış ve gergin gözüküyordu. Kafamı iki yana sallayarak sıkıntı içinde derin bir nefes verdim. Beni de sinir eden olay buydu ya. Hiçbir fikrim yoktu.
