Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
Hayatta hiçbir zaman bizi nelerin beklediğini bilemeyiz. Bu böyle olacak diyemezsiniz. Çünkü hayat sürprizlerle doludur. İyi ya da kötü her zaman bir şeyler olur.
Bende bu yola öyle çıkmıştım zaten değil mi? İyi ya da kötü beni nelerin beklediğine dair bir fikrim yoktu. Hiç tanımadığım ama şimdi yabancı duyguları bana tattıran adamın anlaşmasını kabul etmiştim.
Şimdi ise ne olduğunu bilmediğim şekilde tehlikeli ellerin arasında, savunmasız bir şekilde gözlerimi karanlığa kapattım.
Peki, her şey bitmiş miydi?
Hayır.
Her şey yeni başlıyordu.
Klasikleşmiş bir söz vardır.
Kader ağlarını yeni örmeye başlıyordu...
**
Yavaş yavaş bilincim açılırken gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Son olanları hatırlamaya başladıkça gerçekliğe çekildiğimi hissettim. En son birinin beni bayılttığını hatırlarken, bunun Cem'den başkası olmadığını biliyordum.
Gözlerimi henüz açabilmiş değildim ama bir yerde oturduğumu yeni idrak ediyordum. Ellerim oturduğum sandalyenin arkasından doğru sert bir şekilde bağlanmış duruyordu. Aynı şekilde ayaklarım da bir ip ile bağlanmıştı. Yine de bir umut kıpırdanmaya çalıştığımda hiçbir sonuç alamadım.
"Ne oluyor Cem? Bana bunu açıklamayacak mısın?"
Kulağıma ilişen sesin Ayça'nın olduğunu anlamam uzun sürmezken, kulaklarımı pür dikkat sesin geldiği yere odakladım. Ses çok uzaktan gelmediği için gözlerimi henüz açmama kararı aldım. "Kes sesini ve otur şuraya! Sana konuşma izni verdim mi?"
