Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
MERHABA DEĞERLİ OKUYUCUM. UPUZUN BİR BÖLÜMLE GELDİM YİNE :)
BÖLÜM ŞARKISI FERİDUN DÜZAĞAÇ-ALEV ALEV ADLI ŞARKI. SÖZLERİNİN TAM OLARAK UMAY VE SAVAŞ'I ANLATTIĞINI DÜŞÜNÜYORUM :)
LÜTFEN VOTE VE YORUM VERMEYİ UNUTMAYALIM :)
KEYİFLİ OKUMALAR :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Bir insan, kimseyi gözünü kör edecek kadar sevmemeli.~
§
Bugüne kadar babamdan nefret etmek için tutunduğum tek bir sebep vardı. Buraya gelmemin tek amacı da nefretimin daha fazla olması için bir sebep dahaydı. Çünkü iliklerime kadar nefreti hissetmek istedim. Amacım şu hayatta tek sevdiğim adamın, babam olduğunu unutmaktı. Onunla geçirdiğimiz onca güzel zamanı aklımdan sadece bir günde silmiştim. Şimdi ise yaptığı o şeyin bir hastalıktan kaynaklandığını öğrendim.
Babama olan nefretimin azalması için geçerli bir sebep miydi?
Hayır.
Benim için hiçbir hastalık, kızı yaşında ki bir kıza taciz etmeyi haklı göstermezdi. O kız hayatı boyunca unutamayacağı bir yara almıştı. Ben babama karşı sadece nefretten ibarettim.
Eğer bunca zaman doktorunu kimseye söylememesi için tehdit etmemiş, hastalığını kabullenmiş olsaydı belki tedavi olur ve bir kızın hayatını karartmazdı. Belki hastalık onun için bir tercih değildi, ama tedavi olmak onun için bir tercihti. Tedaviyi tercih etmemesi ise, sadece babamın suçuydu.
Benim suçum ise bugüne kadar babamın hastalığını fark etmemiş olmamdı.
Buna hala anlam veremez şekilde doktora bakarken şaşkınlığımı üstümden attım ve öğrenmem gereken şeylere odaklandım.
"Bunca yıl babamın hastalığını fark etmemiş olmam normal mi?" diye sordum gözlerimi kısarak. Bu hiç mantıklı gelmiyordu. Kadın sorduğum şeyi bir süre düşündü.
"Babanızla yaşadığınız dönemde hiç dikkatinizi çeken bir tavrı olmadı mı? Genellikle bu hastalığa sahip olan insanlar bunu kontrol edemezler." dediğinde kendimi eskileri hatırlamam için bir süre zorladım. Babamla yaşadığım dönemi aklımdan sildiğim için bunları tekrar hatırlamaya çalışmak benim için kolay değildi.
Gözlerim Savaş'a kaydığında dikkatli bir şekilde beni izlediğini gördüm. O da benimle birlikte hastalığı öğrenmişti ama hiçbir yorumu olmamıştı. Aklından geçen şeyleri merak ederken Savaş'tan gözlerimi kaçırdım ve eskilere odaklandım.
