Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMA. BU KİTABA DAHA ÇOK KİŞİNİN ULAŞMASI İÇİN ÇOK ÖNEMLİ. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDERİM ❤️
KEYİFLİ OKUMALAR...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"~Başlangıcı ve hikayesi ne kadar iyi olursa olsun her şey sonuyla hatırlanır.~"
§
4 YIL ÖNCE
Genç kız okulda ki son dersi de bitince okuldan ayrılmak için bahçeye çıkmıştı. Yorgun gözleri ve bedeni dün gece yaşananların ağırlığını taşıyordu. Kendini bugün hiç derslere verememişti. Hayatının en kötü gecesiydi dün gece. İçinden bir his bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını söylüyordu.
Üstelik bir hafta sonra on sekizine basacaktı. Bir sürü plan yapmıştı o güne ama şimdi hiçbiri gerçekleşmeyecekti.
Dün gece annesinin babasını aldattığını öğrenmişti genç kız. Babasının ve annesinin ilk kez çok büyük bir kavga ettiklerine şahit olmuştu. O sakin ve mutlu olduğu ev bir anda cehenneme dönmüştü sanki. Kavgadan sonra annesi genç kızın suratına bile bakmadan evden ayrılmıştı.
Genç kızın son taktığı şey annesinin bu tavrıydı. Zaten hiçbir zaman iyi olmamıştı annesiyle arası. Annesi genç kızı çok erken doğurmuştu. Hiçbir zaman anlamamıştı annesinin kendisine neden bu kadar soğuk olduğunu.
Kızın üzüldüğü tek nokta babasıydı. Çünkü annesi babasını üzmüştü. Onu aldatmış ve aile düzenini bozmuştu. Babası dün bütün gece odadan çıkmamıştı. Genç kızın yanına iyi geceler dilemeye bile gelmemişti. Oysa ki genç kız çok alışmıştı uyumadan önce babasından duyduğu bir iyi gecelere.
Bütün bu düşündükleri dudaklarının arasından çıkan nefesle gidip rahatlayacakmış gibi derin bir nefes aldı ve yavaşça verdi. Üzgün gözükmemesi gerekiyordu. Babası onu bahçenin önünde arabayla bekliyor olmalıydı. Çünkü her okul çıkışı babası onu alırdı.
"Umay! Bizi beklesene."
Umay arkadaşlarının arkasından seslenmesiyle birlikte durdu ve arkasına baktı. Arkadaşları Umay'ın aksine bugün çok keyifliydiler. Üç kız arkadaşı kol kola girmiş yürüyorlardı. Umay dün gece yaşananları en yakın arkadaşı olan Zeynep'e bile anlatmamıştı ama Zeynep Umay'ın bir şeylere üzülmüş olduğunu anlıyordu.
"Kızım bugün hiç konuşamadık resmen. Ruh gibisin."
Aylin isminde ki boş boğaz arkadaşı konuştu Umay'ın. En sevmediği arkadaşı Aylin'di. Umay'a göre burnu çok havadaydı. Gerçek bir arkadaş olduğunu düşünmüyordu.
