Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
SONUNDA FİNALLERİM BİTTİ VE BİR AYLIK TATİLE GİRDİM. BU DA DEMEK OLUYOR Kİ KİTABA DAHA ÇOK VAKİT AYIRABİLECEĞİM VE BÖLÜMLER DAHA SIK GELECEK ❤️
BUNUN ŞEREFİNEDE UPUZUN BİR BÖLÜM YAYINLIYORUM. UMARIM BEĞENEREK OKUDUĞUN BİR BÖLÜM OLUR ❤️
BU ARALAR VOTE'DA BÜYÜK BİR DÜŞÜŞ VAR. LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDERİM ❤️
KEYİFLİ OKUMALAR ❤️
§ "~Canı nereden yanıyorsa, oradan değişiyor insan.~"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
§
Sevgi, kötü olan her şeyi yoluna sokacak kadar güçlü bir duygudur derlerdi. Şimdi düşünüyordum da sevgiyi görmezden geldiğim ve kendimden uzak tuttuğum şu dört yıl mutluluğun ne demek olduğunu unuttuğum tekdüze bir hayat yaşamıştım. Kendimi dışarı tamamen kapatmış, gün içinde tek yaptığım uyanmak, spor yapmak ve işe gitmekti. Ne arkadaş ilişkilerini ne de başka türden bir ilişkiyi hep hayatımdan uzak tutmuştum.
Belki bana iyi niyetle yaklaşan insanlara karşı bile ön yargılı yaklaşmış ve hayatıma girmelerine engel olmuştum. Bunların hepsinin sebebi en yakınımdan yani babamdan yediğim darbeydi.
Hayatımı kendime zehir etmiştim ama şimdi bu günler geride kalmıştı. Bu artık güçlü bir insan olmayacağım anlamına gelmiyordu. Kararlı fikirlerinden ve cıvık hareketlerden, karakterime yakışmayan davranışlardan her zaman uzaktım. Sadece artık kendimi biraz olsun rahat bırakmaya karar verdim.
Sevgiyi kabullendiğim güzel bir hayat yaşamak istiyordum.
"Akşam yemeğinde ne yapalım?"
Savaş'ın sesiyle düşüncelerimden uzaklaşıp kafamı ona doğru çevirdim. Arabaya binmiş ve çoktan mezarlıktan uzaklaşıp markete doğru yola koyulmuştuk bile. Omuzlarımı hafifçe yukarı doğru kaldırdım.
"Bilmiyorum ama güzel bir akşam yemeği olsun. Senin aklında bir şey var mı?" diyerek topu Savaş'a attım. Yemek seçiminde o kadar iyi olduğum söylenemezdi. Savaş gözlerini yoldan ayırmadan düşünmeye başladı.
"Dana bonfileye ne dersin?" diye sordu. Aklıma gelen düşünceyle gülmemi engellemeye çalışarak dudaklarımı birbirine bastırdım. Savaş'ın gözleri direkt bana kaydı.
"Noldu, neye gülüyorsun?" diye sordu merakla.
"Benim aklıma gelen ilk yemekler çorba, kuru fasulye, pilav falandı. Zengin yemeği olunca dana bonfile yenildiğini unutmuşum." dedim ve gülmeye başladım. Bu bana niye bu kadar komik gelmişti hiçbir fikrim yoktu. Sanırım kaç yıl düşünsem aklıma akşam yemeğine dana bonfile yapma fikri gelmeyeceği içindi.
