Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
MERHABA DEĞERLİ OKUYUCUM. UPUZUUUUN BIR BÖLÜME HOŞ GELDİN:)
BU BÖLÜMÜ AŞIRI EĞLENEREK YAZDIM UMARIM SENDE EĞLENEREK OKURSUN 🥳
(BU BÖLÜM BİRAZ TEXTING İÇERİYOR)
LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"~Vazgeçince bile vazgeçemeyenlere...~"
$
İnce düşünmek bazılarına göre çok güzel bir düşünce olsada bunu her zaman zayıflık olarak görmüştüm. İnce düşününce bazı şeyleri olması gerekenden daha fazla kafaya takıyorduk. Bunları karşılaştırabiliyordum çünkü bir kaç ay içinde inanılmaz bir şekilde değişmiştim.
Eskiden 'teşekkür ederim' gibi kolay bir cümleyi kurmak bile bana çok zor gelirken, sonrasında olur olmadık her şeye teşekkür etmeye başlamıştım.
İnsanları kırıp kırmadığım pek umurumda değildi. Bir arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyordum. Birilerini seversem, bunun beni zayıflatacağını düşünüyordum ki öylede olmuştu.
Neyseki eski halime özlem duyduğum şu günleri git gide geride bırakıyor gibi hissediyordum. Her gün kalbim sanki birinin ellerinin arasında sıkışıyormuş gibi hissettiğim duyguyu görmezden gelmeyi başarabilmiştim.
Bir hafta olmuştu. Her yeni güne daha güçlü ve daha gamsız uyanıyordum sanki. Bu değişikliği en güçlü hisseden kişi ise Savaş'tı. Asla ama asla yüz vermiyordum. Zaten şu bir ay içinde baya bir işi birikmiş, o yüzden eve doğru düzgün gelemiyordu bile.
İşten kafasını kaldırabiliği an yanımda bitiyordu lakin gördüğü tek şey suratına çarpılan kapılar oluyordu.
İçimde ki öfke bu kadar kısa sürede dinecek bir öfke değildi. Her şeyin üstüne bir de Ecem'de kalması bendeki ipleri koparmıştı artık.
Sürüm sürüm sürünmeden içim rahatlamayacaktı.
Saat sabah dokuza geliyordu. Aynanın karşısında saçlarımı topladıktan sonra son bir haftadır sürdürdüğüm rutinim için evdeki spor salonuna doğru adımladım.
Eski Umay Dizdar derken yalan söylemiyordum. Her sabah aksatmadığım spor rutinime geri dönmüştüm. Tabi hamilelik yüzünden kendimi fazla zorlamasamda yine de bana iyi geliyordu.
Spor salonuna girip müziğimi açtıktan sonra boydan boya camla kaplı duvarın karşısına geçerek güneş ışığına doğru gerindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
