Duy BENİ

🌼 Bölüm 39: Kalmak mı Gitmek mi?

Merhabalar, yeni bölümde beraberiz bugün. Umarım hepiniz iyisinizdir 🌼

Sınava girecekler vardı, umarım her şey istediğiniz gibi olmuştur. Nasıl geçti sınavlarınız🌼🌼

Geçen bölüm en çok yorum yapan kişiye bölümü ithaf edeceğimi söylemiştim. Bölüm ithafı geliyor. Geçen bölüm en çok yorumu yapıp beni mutlu eden 3 kişi vardı. Bu bölüm beni yalnız bırakmayıp sevindiren bu üç kişiye geliyor🌼🌼

Bölüm ithafı;

Acununvarisiii
my_purple_love
AYLAZZ4321

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, hepinizi kucak dolusu öpüyorum. İyi okumalar dilerimmm 🌼🌼❤️

Flashback
Bahar gittikten 5 gün sonra Emir

Bahar gideli tamı tamına 5 gün 12 saat 21 dakika olmuştu. Oturduğum şu küçük köhne ve basık yerde, uzun bar sandalyesinde kör kütük sarhoşken, yanımdaki sandalyenin çekilmesiyle kafamı hızla o tarafa çevirdim. Birinin gelmesini, beni bulmasını beklememiştim.

Gelen Salim'di. Merakla yanıma çevrilen bakışlarımı, yeniden önümde durmakta olan bardağa çevirdim ve derin bir iç çektim.

"Niye geldin?" Salim'in arkası masaya dönüktü, yüzü ise bana. Kollarını sırtının iki yanından masaya dayamıştı ve bir yandan da gözleriyle mekanı süzüyordu.

"Seni buradan almaya niye olacak," Salim'in sözleri karşısında gözlerimi kapatıp başımı salladım ve elimin altında sürekli döndürmekte olduğum bardağı serbest bırakıp avuçlarımın içine aldım. Tek bir dikişte hepsini içtikten sonra boş bardağı barmene doğru uzatıp elimle 'bir daha,' dedim.

Salim, barmene doğru uzattığım bardağa o almadan önce uzandı, bardağın üzerine avucunu kapatıp sinirli gözleriyle bana baktı. Sonra da barmene dönüp dişlerinin arasından söylendi. "Sağol kardeşim, daha koyma."  Barmen kafasını sallayıp ileriye doğru başkalarına ilerlerken ben, bana karışılmasından rahatsız bir şekilde ayağımı sallamaya başladım.

Yeterince sarhoştum ama henüz.. unutmamıştım. Ondan ayrı kaldığım günlerden, dakikalara kadar tüm detayları hatırlıyordum hala. Zihnim böylesine açık kalmamalıydı çünkü artık bir şeyler hatırlamak bana sonsuz bir acı veriyordu. Hatıralarımızı, güzel günlerimizi.. ardından ise benim mahvettiğim hayatlarımızı hatırlıyor ve kendime daha da sinirleniyordum. Bu sinirimi, içkiyle unutamadığım tüm acılarımı Salim'e yönelttim. Gözlerime korkutucu bakışlar yerleştirerek ona döndüm ama öfkemden payını almaktan korkmuyor gibi görünüyordu. O da en az benim kadar gözünü karartmıştı artık.

"Karışma bana, elini de çek şu bardağın üzerinden ben içmeye devam edeceğim."

Ben Salim'in bana kızmasını, yumruk atıp kendime getirmesini beklerken o sadece kaşlarını kaldırdı. Yüzünde başka hiçbir ifade değişikliği olmadı. Sol eli de bardağın üzerinde durmaya devam ediyordu. Sinirle dudaklarımı ısırıp gözlerimi bir defa daha kapattım. Bu ifadesizlik, benim savunma mekanizmamdı ve başkasında görünce daha da sinirlenmiştim. Gözlerimi açtığımda Salim'in yüzündeki en ufak bir minik bile yerinden oynamamıştı.

"Çek elini o bardağın üzerinden dedim Salim yoksa kalbini kıracağım." Sakin çıkan ses tonuma ben bile hayret ediyordum ama olanca içkiyi içmeme rağmen hala ayık olmama üzülüyordum.