Duy BENİ

🌼Bölüm 42: Her Şey Güzel Olacak

Merhabalar arkadaşlar, bir bölümde daha beraberiz. Nasılsınız, anlatın bakalım 🌼🌼

Bu bölüm de biraz sakin geçecek ama aksiyonlar geliyor 😂🌼

O zaman sizi bölümle baş bala bırakıyorum. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin, merakla bekliyorum düşüncelerinizi 🥰🥰💜💜

Dudakları bir şey söylemek için aralanmadı ama ben sabırla onun konuşmasını bekledim. Söylemesinin neden bu kadar zor olduğunu düşünüyordum ama yine de sesimi çıkartmadım.

"Bahar.." Ona olan bakışlarımın değişmediğini, hala cevabı beklediğimi görünce her zamanki gibi inadıma engel olamayacağını anlaması uzun sürmedi. Fakat söylediği tek bir kelimeden sonra hissettiklerimi tahmin ettiği için şu anda sustuğunu da anlamış oldum.

"Sezer'miş,"

Ağzım şaşkınlıkla açılırken, aynı anda gözlerimin büyümesine engel olamamıştım. Herkes hain olabilirdi, o sıralarda sürekli çevremde olan ve bana her sabah dostça gülümseyen Seda'dan bile şüphelenmiştim ama o olamazdı, Sezer olamazdı. Yaşadığım şaşkınlıktan dolayı, elim boşlukta tutunacak bir yer ararken başımda hafif bir sersemlik de hissetmiştim. Emir beni hızlıca belimden yakalamasaydı çoktan yeri boylamıştım.

"İyi misin?" Kafamı aşağı yukarı hafifçe sallarken, bu kötü halimle onu ikna etmeye çalışıyordum ama elbette ki kör değildi ve şu anda iyi olmadığımı görüyordu. Belimden tutup beni arabanın kaputuna doğru çekti ve oraya oturmamı sağladı. Daha sonra belimdeki elini hiç çekmeden, diğer eliyle yüzümü sıkıca kavradı.

"Üzgünüm sevgilim, gerçekten çok üzgünüm. Hainin o olduğunu düşünmek bile istemediğini biliyordum ama maalesef ki oymuş." Şaşkınlıktan, o anda Emir'e söyleyecek tek bir kelime bile bulamıyordum.

Sezer bana öylesine dostça davranmıştı ki ona ciddi anlamda güvenmiş ve inanmıştım. Odasında, Ozan'ın bana yaptığı kötü şeyleri anlattığımdaki hali gözümün önünden gitmiyordu. Sinirden duvarları yumruklamıştı, ben giderken arabanın arkasından diz çöküp ağlamıştı. Hepsi yalan mıydı gerçekten? Sezer bu denli iyi bir oyuncuydu da ben mi kördüm de görememiştim?

"Nasıl anladın, nasıl buldun onu?" Kaşlarımı kaldırarak sorduğum soru karşısında Emir de artık daha iyi olduğumu anladı ve sakince yanıma oturdu.

Yanıma oturduktan sonra ise ellerini arkasına destek olarak attı ve ileriye bakarak söylendi. "Buraya gelmiştim. Sen gittikten sonra yapacak daha iyi bir işim olmadığını düşünüyordum. Bu yüzden de rotamı yanındaki haine çevirdim. Hangisi olduğunu bilmiyordum bu yüzden de bir yerden başlamış olmak için Sezer'i seçtim. Onun önüne bir yem attım. Senin yerini bildiğimi ama kimseye söylememi istemediğini söyledim. Tabi bu sırada Sezer'le rastgele karşılaşmış gibi davrandım. O da yemimi yuttu. Ona yanlışlıkla çarpmış gibi yaptım bu sırada da cebine alıcı ve mikrofon bıraktım. Ben gittikten sonra hemen birini aradı ve Emir Bahar'ın nerede olduğuyla ilgili bir şeyler biliyor dedi. Biz de bu yüzden daha sonra onun peşine düştük ve.." Emir sözlerini bitirirken gözlerini bana çevirmişti. Pür dikkat onu izleyen, söylediği sözleri hiç kaçırmadan ağzından çıktığı anda idrak eden beni görünce duraksadı ve sessizleşti. "Üzgünüm, onun hain olmasını istemediğini biliyorum," Omuzlarımı silkerek verdiğim karşılıktan sonra Emir şaşkınlığını belli etmek istercesine gözlerini büyüttü.

"İki yıl önce öğrenseydim sanırım dünyam başıma yıkılır, neden bana ihanet etti diye kendi kendimi yer dururdum. Ama yaşadıklarımdan sonra bunları umursamamaya başladım Emir. Yani demem o ki, evet şaşırdım ve tabi ki de hainin o olmasına çok üzüldüm ama bunun için kendimi kahretmeyeceğim. Sadece," ona dönen bakışlarıma karşılık olarak merhametini sunduğunu görünce duygulanmama engel olamadım. Bana hep böyle güzel bakıyor ve bakışları her zaman yüreğime değiyordu. "Sadece.." söylemek istediğim sözleri yutmama sebep olacak bakışlarından kaçmak için yutkunarak kafamı ileriye çevirdim. Öyle bir dikkatle beni izliyordu ve bana bakıyordu ki, sanki kalbim duracak gibi hissetmiştim ve söylemek istediğim sözlerimi söyleyememiştim.