ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

1.Bölüm

Asla ama asla bu yazıyı yazmak istemezdim ama yorumlara gelen tek şey "ben anlamadım" oluyor ve uyarı yapacağım

❗❗❗❗❗ İLK ON BÖLÜM (fazla ya da az olabilir kitabı yazalı bitireli bir seneden çok oldu) KAPALI ANLATIM VARDIR. EĞER ANLAMAYACAĞINIZI DÜŞÜNÜYORSANIZ OKUMANIZI TAVSİYE ETMEM. ❗❗❗❗❗

Üzerinden bir seneden fazla geçmiş kitabı düzeltemem, bunun bir çok nedeni var. Biliyorum sizden yorum yapmanızı isteyen benim ama tüm yorumlar"ben anlamadım" başka yorum yok

Eğer okurken eğlenmiyor keyif almıyorsanız, zaten okumazsınız bende okumanızı istemem.

Her neyse beyninin yanmasını göze alan buyursun,

Keyifliii okumalaaar

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

1 Mayıs 2021

•1.Bölüm•

"Hayat acımasızdı, an çokta aileme acımadı."

Çok iyi hatırlıyorum. Daha dün gibiydi. Babam çok yorgundu. İşten gelmiş ve her zaman yaptığı gibi bizim odamıza gelmişti. Her şeyden habersiz Deniz'in sırtına binmeye çalışıyordum. Deniz halinden memnunken Okyanus sırtına binmememi sırtının akşam yatarken ağrıyacağını söylüyordu. Benim umrumda olmamış Deniz'in sırtına binmiştim. Ellerini bacaklarıma koyup düşmemi engellemek istemişti. Aynı yaşta olmamıza rağmen benden iki yaş büyük duran Deniz'in boynuna sarmıştım kollarımı. Okyanus inmemiz için bağırırken onu umursamıyorduk. Deniz küçük odanın içinde koşmaya başladı. O koşarken bende bağırdım, sevindim. Deniz'in dengesini kaybetmesiyle kenarda resim yapan Rüzgâr'ın üstüne düşmüştük. Rüzgar sinirle benim saçımı çekip Deniz'in dizine ayağını geçirdi. Düşerken ağlamayan Deniz, Rüzgar'ın vurması ile mızmızlanıp Okyanus'a şikayet etti. Okyanus ise onu dilemediğimiz için bizi azarladı.

Üçüne bakıp gülerken, odanın kapısı açıldı. Babam yanımıza geldi. Benim gelip anlımdan öpmedi. Rüzgar'a yeni kalem alacağı sözü vermedi. Okyanus'un kaç sayfa kitap okuduğunu sormadı. Deniz'in bale dersinde ne yaptığını sormadı.

Kenarda, bizden en uzak köşede, ayaklarını karnına çekmiş, yanağını dizine yaslayıp elindeki küçük tavşana bakan en küçük abimin yanına gitti.

O zaman onu bir daha göremeyeceğim aklımın ucundan bile geçmedi. Çünkü Okyanus bana o zamanlar okuduğu bir kitaptan bahsetmişti. Beş parmağımdan her hangi biri olmazsa elim işlevini kaybedermiş. Bense abilerimi ve kendimi parmaklarıma benzettim. Ben parmağımın kopup gideceğini asla düşünmedim.

Ortamda ki gergin hava, bedenimi kastı. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu. Nefeslerim kesik kesik, düzensiz. Kimsenin ağzını açmaması beni korkutuyor. Mesela herhangi birimiz saygısız ya da kötü bir söz söylesek ne olur? Büyük ihtimalle dedem ceza verir.

Ellerimle giydiğim bol eşofman altını cebini dışarı çıkarmış sıkıyordum. Kimse fark etmiyordu çünkü üzerimde bol sweatshirt vardı. Hepimizin kendini sakinleştirmek için bir şeyler yaptığına emindim.

Çiçekli halı deseninden çektim gözlerimi. Hemen sol tarafımda oturan Deniz'e kafamı kaldırmadan baktım. Saçları dağınık, başını eğdiği için yüzünün yarısını gizlemişti. Bakışlarım ellerine indi. Ellerini birbirine kenetlenmiş, damarları gözle görülür hale gelmişti. Bakışlarım ayaklarına kaydı. Ne zaman kursta bir hareketi yapamasa refleksle ayağını topuğunun üzerinde yarım daire çizerdi. Genelde nedeni stresti. Ayağını topuğu üzerine çeviriyordu. Kasıldığı ortadaydı.