ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

28.Bölüm

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

6 Mayıs 2021

•28.Bölüm•

"O gelmiyorsa, biz neden gitmedik ona?"

Gözlerimi açmak istediğimde beni şiddetli bir baş ağrısı karşıladı. Elimi kaldırmak istediğimde kendim o gücü bulamadım. Gözlerimi yavaşça açıp etrafa baktım. Bulanık gördüğüm için bir kaç saniye bekleyip görüşümün netleşmesini bekledim.

Gördüğüm ilk şey koltukta uyuyan Evren'di. Başımı sağa sola çevirip nerde olduğumu anlamaya çalıştım. Aklıma en son yaşadıklarım gelince gözlerimi kapattım.

O kadar çok şey öğrenmiştim ki. Çoğu bana ağır gelmişti.

Deniz... Kim bilir ne kadar korkmuştu. Evde yalnızdı.

Gözlerimi açıp etrafa baktım. Kimse yoktu oda da. Normalde şu an Deniz, Okyanus, Rüzgar başımda bekleyip bana kızmaları gerekiyordu. Hatta Toprak'ın bile burda olmasını isterdim. Hem ona sarılmakta isterdim.

Gelen sesle kafamı çevirdim. Evren uyanmıştı. Mayışmış gözlerle bana bakarken tekrar kapattı gözlerini. İki saniye sonra tekrar açıp bana baktı. "Uyandın!" dedi.

Başımı olumlu anlamda salladım. "Nasıl hissediyorsun? Ağrın var mı? Bir şey ister misin? Doktor! Evet doktoru çağırmalıyım!"

Kapıdan çıkarken sadece "Dur!" diye bildim boğuk sesimle.

Hemen yanıma geldi. Bana doğru eğildi. "Bir şey mi oldu? Çok mu ağrın var?"

Başımı iki yana salladım. "Sadece doğrulmama yardım et," dedim ve kendimi yukarı çekmeye çalıştım. Üzerimdeki ince çarşafı karnıma kadar indirdi. O zaman fark ettim üzerimde olan hastane kıyafetini. İki elini belimin kenarlarına koyarak  beni yukarı çekti. Elinin birini çekip yatağın kenarındaki görmediğim bir düğmeye bastı. Yatak sırtıma doğru gelirken durdurdu. Omzumdan hafif ittirip yastığı arkama koydu.

"Aç mısın? Ağrın var mı? Doktoru çağırmalıyım değil mi?"

Güldüm. Gülmenin ardından gelen öksürükle masadaki suyu uzattı alıp içtim. Suyun geri kalanını geri uzattım. "Ben iyiyim. Herkes nerde?"

"Bir kaç oda ilerideler, dinlensinler diye nöbet sırasını ben almıştım."

"Nöbet?"

"Başında hastaneye geldiğinden beri iki saat arayla nöbet tutuyoruz."

"E sen uyuyordun, o nasıl nöbet tutmak."

Parmağını dudaklarının üzerine koydu. "Sus! Seninkiler duymasın. Eğer ben nöbet tutarken başına bir iş gelirse Okyanus bana dava açarmış. Rüzgar kum torbası olacağım içerikli tehtitler savurdu. Deniz yüzünden kıçımı her an kollamak zorundayım. Toprak yüzümün içine eder. Lütfen sus!"

Başımı iki yana sallayarak yerime iyice yerleştim. Koltuğa oturdu.

Aradan geçen iki dakika sessizliğin "Bir şey sorabilir miyim?" dedi.