ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

11.Bölüm

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

1 Mayıs 2021

•11.Bölüm•

"Toprak Karaca; giden ve gelenin arasındaki o ince çizgideydi."

Bu bölümü mirayildiz06241'a ithaf ediyorum : )

Demir kapıyı açıp içeri girdim. Ferah, bizim alanımızdı. Benliğimizi bulduğumuz, kimsenin bize karşı çıkmadığı yerdi. Çoğu kişi samanlık olarak biliyordu ama daha fazlasıydı.

Hırkamı çıkarıp sağıma düşen eski tekli koltuğa attım. Hırkayla uyuduğuma inanamıyorum. Tamam çoğu zaman sweatshirt ve eşofman ile uyurdum ama hırkayla uyuyup hırkayı mahvetmek istemezdim.

Kendi köşesinde box eldivenleri ile uğraşan Rüzgar'ın yanına gittim. Oturduğu tekli koltukta kenara kayıp bana yer açtı. Açtığı yere oturup dirseklerimi diz kapaklarıma koydum. Kafamı çevirip Okyanus'a baktım. Köşesinde ki üçlü koltuğa yayılmış bilgisayarı ile uğraşıyordu. Bildiğim kadarıyla mavi ışıkları geçirmeyen gözlükleri gözündeydi.

Rüzgar'a dönüp tek eline takmadığı eldivenini elime aldım. Bakışlarını eldivenden kesip bana çevirdi. Diğer elinden de çıkardım. Çıkartmadan söyleseydım, işim var, der kestirip atardı.

"Babam, gelsin dedi." Bir kaç kendine göre sabır cümlesi kurup ayağa kalktı, bende elvenleri eski masanın üstüne koydum. Kapıdan çıktıktan sonra Okyanus'un yanına ilerledim. Başını bilgisayar ekranından kaldırdı.

"Konuşalım mı?" dedim.

Toplanıp bilgisayarı yanındaki eski sehpanın üstüne koydu. Yanındaki boş yere oturdum. Arkama yaslanıp dizlerimi kırıp karnıma çektim. Okyanus açıklama bekler gibi yüzüme baktı. Aklına yeni gelmiş gibi başını Rüzgar'ın köşesine çevirdi.

"Babam çağırdı ve Deniz ile konuşuyor şu an."

"Ah," deyip kollarını göğsünde bağladı. "Neden bilmiyorum ama ilk benimle konuştu, sakin olduğun içinde seninle konuştu belkide sonra. Verdiğin tepkilerden emin olmasamda Deniz ve Rüzgar'ın teklifini çok iyi biliyorum. Birazdan burda kıyamet kopacak." Başımı olumlu anlamda sallayıp Okyanus'un gözlerine baktım.

"Okyanus," dedim tüm dikkatini bana vermesi için.

Tek kaşını kaldırdı, "Evet?"

"Babam sana onu aramıza almamız gerektiğini söylediğinde nasıl kabul ettin? Yani sen... Sen güvenemezsin kolay kolay."

Onu silkti. "Kabul ettiğimi kim söyledi," dedi. Şaşırdım, aramızda en olgun olan kişiydi oysa.

"Nasıl yani?" dedim açıklık getirmesini bekleyerek.

Geriye yaslanıp rahat bir pozisyon aldı. Ellerini ensesinde birleştirip ayaklarını eski sehpaya uzattı. "Hadi Toprak neyse ama yanındaki Evren denen arkadaşını pek sevmedim. Yılışık herifin teki! On yılda çok şey değişti ve herkes iyi kalpli olacak diye bir şey yok. Kötü birisi de olabilir. Hem altı üstü on gün için gelmişler. Dün gitti, geriye kaldı dokuz gün."

"Nasıl davranmayı düşünüyorsun?" dedim merakla.

"Sen?" dedi soruma karşılık soruyla.

Derin nefes aldım. "Babam üzülmesin diye olabildiğince iyi."

"Bende öğüt duymak istemediğim için olabildiğince misafir perver olacağım. Sonuçta misafirler önemlidir bizim için."

"Onu," dedim. "Hiç mi sevimiyorsun?" Sanki benim cevapımı bekler gibi yüzüme baktı. "Sanki," dedim durdum. Okyanus'un vereceği tepkiden korktum. "Tekrar gidecekmiş gibi hissediyorum ve tekrar yıkılacağımızı."