ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

FİNAL

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

1 Temmuz 2021

•FİNAL•

"Önemli olan tamamlamak değildir, duyguları hissetmektir."

Kafama takılan üçgen şapkayı aynada düzeltmeye çalıştım. Lastik çenemi acıtmaya başlarken çıkarmak istiyordum. Ama çıkaramıyorum. Neden mi? Batıhan bey öyle rica etti.

Bugün Batı'nın doğum günü. Bir parti düzenliyor. Evet daha ilkokula bile gitmiyor ama parti düzenliyor. Her neyse, partinin konsepti "Kraliyet Ailesi" denen şey. Tam olarak ne olduğunu anlamadığım için Batı'dan uzun bir açıklama bekledim. Bana;

"Yani herkes bir kraliyet üyesi olacak. Mesela prens, kraliçe, muhafız, silahşör, prenses gibi. Ben prens olacağım. Annemi kraliçe olmasını söyledim. Miraç abiyi biliyorsun değil mi? Hani annemin patronu, ondanda kral olmasını istedim. Okulda ki arkadaşlarımda gelecek, onlarda prenses, prens, silahşör olacaklar. Abileri ve ablaları gelecek. Rüzgar abim onların av için geldiğini söyledi. Abiler, ablalar, arkadaşlarım ve biz kocaman bir Kraliyet Ailesi olacağız."

Partisine bizi alet ettiği gibi, arkadaşlarının abi ablalarını da eklemişti. Kısacası Batı'nın aklına nerden geldiğini bilmediğim fikir herkesin başını yakmıştı. En çokta benim.

Elbise giymiştim, pişman mıyım? Evet. Tekrar yapar mıyım? Deniz zorlarsa Evet.

Diz kapağımım hemen üstünde biten, kahverengi kemeri olan kayık yakalı sade bir elbiseydi. Saçlarımı direkt açmış maşayla falan hiç uğraşmamıştım. Elbiseyi seçende, zorla giydiren de Deniz'in ta kendisiydi. Topuklu ayakkabı giymemi bile istedi. Peki ben öyle bir hataya düştüm mü? Hayır, çünkü üzerinde duramadığım ayakkabıyı giyip rezil olmak istemiyorum.

Başımdaki üzerinde taç resimleri olan şapkayı çıkarıp elime aldım. Büyük odaya doğru ilerledim.

Halam ev kirlenmesin diye mahalledeki konağı kiralamıştı. Konak dediğime bakmayın. İki lavabo, bir mutfak birde büyük bir oda. Büyük odanın içinde masalar sandalyeler falan var. Kapısında konak yazdığı için konak diyorum.

İkramlıkların yanına oturan Rüzgar'ın yanına oturdum. Etrafta bir sürü çocuk vardı. Sıkıldığı belliydi. Okyanus en son ses sistemi kuruyordu. Deniz, çocuklara maske ve şapka dağıtıyordu. Toprak mutfakta halama yardım ediyordu. Evren bir şey unuttuğunu söyleyip eve gitmişti.

"Sıkıldın mı?" dedim çaktırmadan ikramlık yiyen Rüzgar'a.

Gözlerini devirdi. "Şeytan diyor çık, git. Ama Batı'yı kıramıyorum. Çocuk on dakikaya bir gelip geldiğim için teşekkür ediyor. Sırf Batı var diye geldim şuraya, yoksa antrenmana gidecektim."

"İptal mi ettim?"

"Maalesef. Ama olsun Batı mutlu."

Hepimiz Batı'nın yanında olmak istiyorduk, nedeni onunda eksik olduğunu bilmemiz. Babasını hiç görmemiş bir çocuk için ne yapsak eksikliği gitmez ama alıştırmak için onu anlayabiliriz.

Bizde aynı durumdaydık, bir ara babamın bize bakamadığı dönemdi. Eve bile gelmemişti bir süre. O zaman yanımda kardeşlerim olmasına rağmen kimsesiz hissetmiştim.