ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

Özel Bölüm#2

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

•Özel Bölüm#2•

İnsanlar zaman geçtikçe büyür. Zamanın nasıl geçtiğini bile anlamaz çoğu zaman. Öyle bir an gelir, insan durur. Kendini aynanın karşısına alır. Görünüşünü inceler, baştan aşağı kendine bakar. Gözlerine kitlenir. Gözlerinin derinin de ki o çocuğu görür. O çocuğa bakar, uzun uzun bakar. Yaraları görür, geçmişin izlerini görür. Aradan geçen yılları fark eder. O kadar uzun bir zaman geçmemiştir o yaraları çocuk üzerinden. Ama büyüdüğünü hisseder insan. Omzunda ki yükleri hisseder, ruhuna ağır gelen duyguları hisseder.

İnsan hangi yaşta olursa olsun, sorumluluğu kendi dışında bir başkasına karşı aldığı an büyür. Kendini değil bir başkasını düşünmelidir. Kendi mutluluğu değil bir başkasının mutluluğu önemli olur.

İnsan büyüdüğünü fark etmemeli...

Kaç yaşında fark ettim büyüdüğümü bilmiyorum. Bildiğim tek şey kendim dışımda hep kardeşlerimi düşündüğümdü. Bir tarafımın eksik olmasından dolayı olabilirdi, kardeşlerim de eksikti. Daha kendimi tamamlayamazken onları tamamlamak istedim.

Engelli olarak adlandırılıyorum. Elimde sıkıntı var, daha anne karnında kaybettiğim kardeşinden kalan bir hatıra. Yüzümde iz var, korkunç duran bir iz. Küçük yaşta ayrıldığım kardeşimin anısı olan iz. Ben kendimi sevmiyordum. Toplumda ki güzellik algısına uymuyordum.

Artık seviyorum. Çünkü o beni ben olduğum için seviyor.

Muhafız. O hayallerimi koruyan bir Muhafız.

Yılbaşı gecesindeyiz. Herkes mutlu. Özelikle Toprak.

Toprak Karaca.

Benim beşizlerimden biri. Anne karnında aynı yeri paylaşmadığım abim. Toprak ne öz kardeşim ne üvey kardeşim. O sadece benim beşizim ve abim.

Annesi ve babası tarafından istenmeyen çocuk o.

Kardeşlerinden küçük yaşta ayrılan çocuk o.

Kız kardeşinin yükünü omuzlarında hisseden sekiz yaşında ki çocuk o.

Geçim sıkıntısını en iyi bilen çocuk o.

Ortaokul yıllarında çalışıp annesine yardım etme çabasında olan çocuk o.

Aşkın ne olduğunu genç yaşta öğrenen kalbî yaralı gezen genç o.

Annesinin hastalığı ile mücadelesinde elinden geleni yapan genç o.

Annesi için kardeşinin yanına çıkar için gitmek zorunda kalan çaresiz genç o.

Aile duygusunu yeni tadan ardından annesini kaybeden genç o.

Kardeşlerine kavuşan ama hep bir tarafı eksik olan genç o.

Toprak Karaca benim ilk özlemim. Annemi, Toprak'tan önce özlememiştim. İnsan bilmediği şeyi özler miydi? Toprak gitti, özledim. Her gün çıkıp gelmesini isterdim, gelmezdi. Annenin yanında dediler. Annemi özledim, annemde gelsindi. Annem gelirse Toprak da gelirdi.