ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

32.Bölüm

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

7 Mayıs 2021

•32.Bölüm•

"İyi ki doğdun Prenses!"

"Kıçımın kötü kenarı bile olamayacak herife bak hele! Kıçımın %27'de 53'ün 10'u kadar olmayan pastaya gerçekten yüz lira mı aldı? Ay yoksa dolar mı yükseldi? Biz burda geçinemeyiz! Hadi Rüzgar kaslarıyla zengin kızı etkiledi, Dünya çıkardığı şarkıyla bir anda patladı, Okyanus zaten yolunu yordamını bulmuş, lan Toprak bile işte çalışıyormuş. Ben ve bu kıçı güzel ne yapacağız? Evren ve ben burada üvey evlat mıyız? Konuşsana Evren!"

Deniz'in boş konuşmaları eşliğinde, babamın ziyaret saati olmadığı için torpil kullanarak içeri aldığı kişilerle doğum günümüzü kutlamaya çalışıyoruz. Lakin pastaneci abimiz Evren ve Rüzgar'ı bir nevi ucundan ayıptır söylemesi kazık attığı için Deniz başımızın etini yiyor.

"Deniz birazcık rica etsem susar mısın?" dedi Evren boynunu ovalarken.

"Baba," diyerek yerde süründü Deniz. "Parasız mı kalacağım ben?"

"En fazla dans dersi verir para alırsın Deniz," dedi Okyanus duvara yaşlanmış sırıtırken. Eğlendiği çok belliydi.

"Hayır!" diyerek babamın ayaklarına doğru daha çok süründü Deniz. "Baba sen bana küçükken 'Ticarette çok fazla batabilirsin,' demiştin!"

Baş ucumdaki koltuğa oturmuş annemin yanında ayakta duran babam Deniz'e göz devirip sol elini ve annemin elindeki elini havaya kaldırıp, "Allah'ım sakinlik," diyerek sabır dilemeye devam etti.

Babam başını yerde paspas olma yolunda sürünen Deniz'e çevirdi. "Yok oğlum niye parasız kalasın? Ben varım ya."

Normalde diktatör konuşan babamın değişen konuşma tarzı bir kez daha şaşırttı beni.

Saatin yaklaştığını görünce gözüme gelen ön tutamlarımı bileğimdeki tokayla toplamaya çalıştım. Rüzgar yanıma gelip tokayı aldı elimden. Saçlarımı toplamaya çalışırken saç diplerimi yerinden söktü.

"Saç diplerimi kazısaydın Rüzgar!" diye söylenip ittirdim.

Beklemediği için geriye doğru bir adım sendeledi. Hemen arkasında oturan Evren'in kucağına düşünce gülmeme engel olamadım.

"Teyze!" dedi Evren gözlerini bir anneme bir de Rüzgar'a çevirerek.

"Kıçı kolla Evren!" dedi Deniz yerde kahkaha atarken.

Okyanus gülmemek için dudaklarını kemiriyordu. Toprak çoktan fotoğraflarını çekmişti bile. Rüzgar, daha şoktan çıkamamış öylece etrafa bakıyordu.

"Yeter artık," dedi babam.

Kendime gelip hafif öksürdüm. Rüzgar ayağa kalkıp hiç bir şey olmamış gibi kalktığı sandalyeye oturdu.

Saat yaklaşınca masayı önüme çektiler. Bir ve dokuz yazan rakamların üzerindeki ipleri yaktılar. Okyanus yüzündeki gülümsemeyle gelip yanıma oturdu. Sığabilsin diye yana kaydım. Yerini alınca gözlerini kapattı. Klasik her doğum gününde söylenen şarkıyı söyledik.