ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

29.Bölüm

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

6 Mayıs 2021

•29.Bölüm•

"Anneler kızlarını hep sever mi?"

Elim defter kapağının yüzeyinde dolaşıyor. İçimde bir korku peydah olurken derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışıyorum. Merakım git gide artarken parmaklarım kapağın köşesini kavrıyor. Dizimde olan defterin dolu sayfasını parmaklarım köşelerde geçerken okumaya başlıyorum.

Sanırım ben iyi bir çocuk değilim.

Bugün benim doğum günüm, 19 Temmuz.

Doğum günü, 19 Temmuz...

Bugün babam eve gelecekti. Geçen sene doğum günümde nöbetteydi. Bu sene de annem nöbette.

Babam gelene kadar Asena teyzemde kalacaktım.

Asena teyzemin oğlu var, Toprak. Toprak benim en yakın arkadaşım.

Ne yani? Evren benim kuzenim mi oluyor?

Babam gelmedi. Babam bir daha hiç gelmeyecekmiş.

Başımı defterden kaldırıp karşımda ki duvara baktım. Doğum gününde, küçük çocukların büyüdüğünü düşündüğü günde. Doğum günlerinde neden büyüdüğümüzü hissederiz? Daha da küçültmek istemez miyiz doğum gününde? Yarında benim, bizim doğum günümüz. On dokuz olacağım. Ama büyümek istemiyorum.

Keşke doğum gününde bir yaş küçülseydim. Gerçi yirmi yaşımı görebileceğimi düşünmüyorum. Başımı deftere çevirdim.

Gökyüzünde olacakmış babam.

Ama ben biliyorum, babam öldü.

Hayır, hayır! Ölmedi.

Şehit oldu babam.

Cenazesine gelen bir teyze bana 'Şehit oğlu' dedi.

Göz yaşlarım yanaklarımdan akmaya başladı.

Neden bilmiyorum ama kimseyle konuşmak istemiyorum.

Asena teyzem bana bu defteri verdi.

Konuşacak kimsen yoksa deftere yaz, defter anlar dedi.

Beni anlar mısın defter?

Gözümden akan göz yaşlarını anlar mısın?

Göz yaşım sayfanın köşesine düştü. Sakin ol Dünya! Sakin ol.

Titreyen elimle sayfayı çevirdim.

Bugün Toprak ile beraber okula gittik.

Bana sürekli kız kardeşini anlattı.

Merak edip fotoğrafı varsa göstermesini istedim.