ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

Özel Bölüm -galp-

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

Özel Bölüm (son)

Mutluluk neydi? Bir çocuğun sevdiği şeker miydi? Okulda alınan yüksek not mu? Yaptığın kariyer mi? Özgür olduğunu her hücrende anlamak mıydı mutluluk? Ne kadar basit bir şey oysa mutluluk! Güzel bir söz, basit bir tebessüm... Gerçekten mutlu değil miydik? Ya da mutlu olmayı biz mi istemiyoruz? Basit olan bir şeyi elde etmemiz bu kadar zor olmasa gerek. O halde neden üzgünüz?

Belki küçük çocuğa sevdiği şekeri vermediler.

Alınan yüksek not yeterli gelmedi.

Yaptığın kariyer bir zaman sonra seni bitirdi.

Özgürlüğün seni mi esir aldı?

Bize gelen güzel söz, yanlış kişiden mi geldi?

Gördüğüm tebessüm içimizi ısıtmadıysa, bize ait değildi belki.

İçimde ki his tam olarak ne bilmiyorum. Bir çok duygu tattım hayatım boyunca. Daha küçük yaşta özlemi tanıdım. Beklemeyi öğrendim. Ne zaman geleceğini bilmeden her gece uyumayı öğrendim. Anımsamak zor geliyor artık o zamanları.

Elini tuttuğum biri var yanımda. Bir çok ey ifade ediyor. Kardeşlerim için bir düşman. Babam için beni üzme potansiyeli olan bir sevgili. Benim için sadece bir Muhafız. Hayallerimi koruyan, gerçekleşmesi için savaşan Muhafız. Sevgili kelimesi ne anlam ifade ediyor pek bilmem. Evren benim için bir sevgili mi değil mi emin değilim. Sadece hayallerimi koruyan birine içimde duygu beslemem benim için lüks bir şey.

''Güzelim?''

''Evet?'' dedim kafamı kaldırıp Evren'e bakarken.

''Bugün gün fazla güzel sanki,'' Omzum ile koluna vurdum.

''Dalga geçme!''

''Kabul et! Zeki sevgilin olarak yalnız kalmamızı sağladım.''

Güldüm. ''Zeki sevgilimin planını öğrenmek isterim.''

Gülümsedi. ''İlk adımı atmak için bugünün iyi olduğunu söyledim. Deniz'in koşarak evden çıkması, Toprak'ın aşkına yenilmesi ve Rüzgar'ın beni sorgulamaması benim sorunum değil.''

Banka oturduk. Kafamı omzuna yasladım. Saçımın arasına öpücük kondurdu. Saçlarım uzamıştı, Evren kesmemi istemediği için kesmemiştim. Tabii ki bu süreç kısa sürecekti. Uzun saçla uğraşmak çok zordu.

''Evren?'' dedim mırıldanarak.

Kafasını kafama yasladı. ''Prenses?''

''Sence,'' diyip kafamı oynatmadan yüzüne bakmaya çalıştım ama göremedim. ''Bundan sonra hayatımız nasıl olur?''

''Evimizde mutlu mesut yaşayacağız ve sonunda abin olacak heriflerden kurtulmuş olurum.''

Uzakta ki karda oynayan çocuklara baktım. ''Bir evimiz yok Evren.''

''Halledeceğim, sen düşünme.''

Derin bir nefes aldım. ''Seninle vakit geçirdiğim zaman onları aksatıyormuş gibi hissediyorum. Onları vakit geçirdiğim zaman benim gözümde değersizmişsin gibi hissetmenden korkuyorum.''